1 “Nanging saiki aku digeguyu dening wong,kang umure luwih enom katimbang aku,kang bapakne padha dakwawas ora pantessanadyan mung dipapanake bebarengan karo asu kang njaga wedhus-wedhusku.
2 Lan maneh kakuwataning tangane iku apa gunane tumrap aku,amarga wus kentekan kakuwatan;
3 padha gering dening kecingkrangan lan keluwen,padha ngrikiti palemahan kang bera,grumbul ing pasamunan lan tanah kang mati;
4 padha reramban gegodhongan asin ana ing grumbulanlan oyoding wit rotem dadi pangane,
5 padha katundhung saka ing pasrawungansarta dielok-elokake kaya maling,
6 padha kepeksa manggon ing lembah-lembah kang nggegirisi,ing luweng-luwenging bumi lan ing sela-selaning gunung;
7 padha gereng-gereng ana ing satengahing gegrumbulan,pating gloso ana ing sangisoring lateng-lateng;
8 padha wong gemblung kang tanpa aji,kang wus digurak saka ing nagara.
9 Nanging aku saiki dadi uran-uran semonanlan pepoyokan tumrap wong-wong iku.
10 Aku dianggep njijiki, padha ngedohi akulan ora bisa ngampah anggone ngidoni raiku,
11 awit talining tarubku wis diuculi dening Gusti Allah sarta aku diesorakeapadene wong-wong padha tumindak tanpa rikuh-rikuh marang aku.
12 Ing satengenku muncul grombolan,kang mbanjur njegal sikilku,sarta masangi aku dalaning karusakan;
13 dalanku dibongkar-bongkar lan ngarah tibaku,ora ana kang ngalang-alangi tumindake.
14 Anggone nempuh kaya ngliwati lowahaning tembok kang amba;tekane gegrombolan gilir gumanti ana ing tengahing jugrugan.
15 Aku dibyuki ing pagiris,kamulyanku kabur sirna kayadene katut ing anginlan kabegjanku larud kaya mega.
16 Awit saka iku nyawaku lebur ana ing jeroku;aku katukup ing dina-dina kasangsaran.
17 Ing wayah bengi balung-balungku kaya dikrokoti,sarta rasa lara kaya dicocogi tanpa leren.
18 Sandhanganku suwek marga dening tindak keras kang ora bisa dilawan,mulane pating klewer ana ing awakku kaya kemeja.
19 Aku dijorogake dening Gusti Allah menyang ing jebloganlan rupaku wus kaya lebu lan awu.
20 Kawula sesambat nyuwun tulung dhateng Paduka, nanging Paduka boten paring wangsulan,kawula ngadeg ngantos-antos,nanging Paduka boten mreduli dhateng kawula.
21 Paduka santun dados ambek-siya dhumateng kawula,kawula Paduka mengsah kalayan kakiyataning asta Paduka
22 kawula Paduka tumpangaken ing angin saha lajeng kabur,nunten Paduka lebur wonten ing salebeting prahara.
23 Inggih kawula mangretos, kawula Paduka purugaken dhateng ing pejah,dhateng papan paklempakaning sadaya ingkang gesang.
24 Lah apa iya wong ora bakal mulungake tangane marang kang ambruk,manawa ing sajroninng kacilakane ora ana kang nulungi?
25 Aku rak iya nangis marga saka anane wong kang karupekan?Atiku rak susah marga saka sumurup wong miskin?
26 Aku nganti-anti marang kang becik, nanging piala kang teka;aku ngarep-arep pepadhang, nanging pepeteng kang teka.
27 Batinku molak-malik tanpa leren,aku katempuh ing dina-dina kasangsaran.
28 Aku klambrangan kalawan sedhih, ora bisa lipur;aku ngadeg ing satengahing wong-wong kang padha nglumpuk kalawan sesambat njaluk tulung.
29 Aku wus dadi sadulure asu ajaglan kancane manuk unta.
30 Kulitku dadi ireng lan nglokop-nglokop saka ing awakku,balung-balungku dadi garing marga saka lara panas.
31 Clempungku ngunekake lagu tangisan,lan unining sulingku memper swaraning wong nangis.”