1 Sawuse padha budhalan saka ing Elim, sagolongane wong Israel kabeh padha tekan ing pasamunan Sin, kang kaprenah ana ing saantarane Elim lan gunung Sinai, mbeneri tanggal limalas sasi kang kapindho, saangkate saka ing tanah Mesir.
2 Ana ing pasamunan kono iku, sagolongane wong Israel banjur padha ngedumeli marang Nabi Musa lan Rama Harun,
3 ature: “Adhuh, punapaa kula boten sami pejah kemawon dening astaning Pangeran Yehuwah wonten ing tanah Mesir, nalika sami ngadhep kuwali isi daging sarta roti ngantos tuwuk? Awit anggen panjenengan ngirid kula dhateng pasamunan punika, murih kula sapasamuwan punika sami pejah sadaya, margi saking kaliren.”
4 Ing kono pangandikane Pangeran Yehuwah marang Nabi Musa: Ingsun bakal ngudanake roti saka langit kanggo sira, nuli wong-wong iku bakal padha metu ngukupi tadhahe ing saben dina, sarta padha Suncoba, apa bakal nglakoni angger-anggeringSun apa ora.
5 Dene ing dina kaping nem, samangsa ngolah apa kang di kukup, iku bakal tikel lorone tinimbang kang dikukup saben dinane.”
6 Nabi Musa lan Rama Harun banjur padha ngandika marang wong Israel kabeh: “Mengko sore kowe bakal padha sumurup yen kang ngentasake kowe saka ing tanah Mesir iku Pangeran Yehuwah.
7 Lan sesuk kowe bakal padha weruh kaluhuraning Pangeran Yehuwah, marga panggrundelmu wus dipirsani. Sabab aku iki apa, dene kowe padha nggrundeli marang aku?”
8 Pangandikane Nabi Musa maneh: “Yen mengko sore kowe padha diparingi daging dening Pangeran Yehuwah lan sesuke diparingi roti nganti wareg, iku awit Pangeran Yehuwah wus miyarsa panggrundelmu kang padha koktujokake ing Panjenengane. Aku iki apa ta? Dudu aku kang kokkedumeli iku, nanging Pangeran Yehuwah.”
9 Nabi Musa banjur ngandika marang Rama Harun: “Tutura marang sapasamuwane Israel kabeh: Padha sowana kabeh marang ing ngarsaning Sang Yehuwah, awit Sang Yehuwah wus miyarsa ing panggrundelmu.”
10 Kacarita nalika sapasamuwane Israel lagi dipangandikani dening Rama Harun, tumuli padha madhep marang ing pasamunan, lah cahya kamulyaning Sang Yehuwah ngatingal ana ing megane.
11 Pangeran Yehuwah banjur ngandika marang Nabi Musa:
12 “Ingsun wus miyarsa panggrundele wong Israel; padha tuturana mangkene: Ing wayah sore sira bakal padha mangan daging lan ing wayah esuk bakal padha wareg mangan roti, temah sira bakal padha sumurup yen Ingsun iki Yehuwah Allahira.”
13 Kacarita bareng wayah sore nuli ana manuk gemak gegrombolan teka nglimputi ing tarub-tarube, lan bareng esuk ing saubenge tarub kebunan.
14 Bareng ebune wus nguwab, lah ing lumahe pasamunan ana wewujudan lembut las-lasan kaya sisik, lembute kaya ebun njendhel ing bumi.
15 Bareng wong Israel weruh banjur padha takon-takonan: “Apa iku?” Marga padha ora sumurup iku apa? Nabi Musa tumuli ngandika: “Iya iku roti peparinge Pangeran Yehuwah minangka panganmu.
16 Kowe padha kadhawuhan dening Pangeran Yehuwah mangkene: Sira ngukupana iku, siji-sijine wong miturut tadhahe dhewe-dhewe; saben wong njupuka kanggo brayate, wong siji sagomer, saben brayat njupuka miturut jiwane.”
17 Wong Israel iya banjur padha nglakoni mangkono, anggone ngukupi ana kang akeh, ana kang sathithik.
18 Samono iku bareng ditaker nganggo gomer, kang ngukup akeh ora turah lan kang ngukup sathithik ora kurang. Saben wong pangukupe manut tadhahe.
19 Nabi Musa ngandika marang wonw-wong mau: “Aja ana kang ngengehake kanggo sesuke.”
20 Ewadene ana kang ora nggugu marang dhawuhe Nabi Musa, padha ngengehake nganti sesuke, nuli dadi set lan mambu bacin, mulane padha didukani dening Nabi Musa.
21 Sabanjure anggone padha ngukupi saben esuk. Saben wong manut tadhahe dhewe, awit samangsa kapanasan, banjur ledeng.
22 Ing dina kaping nem anggone ngukup roti tikel loro, wong siji rong gomer, nuli sakehe panggedhene pasamuwan padha seba ngaturi pirsa marang Nabi Musa.
23 Pangandikane Nabi Musa marang wong mau: “Iya iku kang wus didhawuhake dening Pangeran Yehuwah: Sesuk iku dina libur babar pisan, iya sabat sesengkeraning Pangeran Yehuwah, roti kang arep kokbakar, bakaren, kang arep kokolah, olahen, turahane kabeh simpenen kanggo tandhon sesuke.”
24 Turahane kelakon disimpen tekan sesuke netepi dhawuhe Nabi Musa, iya ora mambu lan ora metu sete.
25 Sabanjure Nabi Musa ngandika: “Iku padha panganen ing dina iki, awit ing dina iki sabate Pangeran Yehuwah, kowe ora bakal nemu roti ana ing teba.
26 Nem dina kowe padha ngukupana, nanging ing dina kapitu iku dina Sabat, ing kono ora ana roti.”
27 Ewadene kelakon ing dina kapitu ana wong sawatara kang metu arep ngukup roti, nanging padha ora nemu.
28 Ing kono pangandikane Pangeran Yehuwah marang Nabi Musa: “Nganti besuk apa anggonira padha ora gelem netepi prentah lan angger-anggeringSun?
29 Padha nitenana! Pangeran Yehuwah wus maringake sabat iku marang sira, mulane ing dina kang kaping nem sira padha diparingi roti kanggo rong dina. Kang iku wong kabeh padha lerena ana ing omahe dhewe-dhewe, aja ana wong siji bae kang metu saka ing panggonane ing dina kapitu iku.”
30 Mangkono dadine wong akeh padha ngaso ing dina kapitu.
31 Anadene mungguh wewujudan iku umat Israel anggone ngarani: manna; rupane putih kaya ketumbar, rasane kaya kuwih madu.
32 Nabi Musa tumuli ngandika: “Dhawuhe Pangeran Yehuwah mangkene: Padha njupuka sagomer kebak kasimpena kanggo turun-turunira, supaya iku padha weruha rupane roti kang Sunparingake dadi panganira ana ing pasamunan, nalika Ingsun ngentasake sira saka ing tanah Mesir.”
33 Mulane pangandikane Nabi Musa marang Rama Harun: “Njupuka guci siji, isenana manna sagomer kebak, banjur dokoken ana ing ngarsaning Yehuwah, kasimpena nganti turun-tumurun. ”
34 Rama Harun banjur nindakake apa sadhawuhe Sang Yehuwah marang Nabi Musa, guci didokok ana ing ngarepe papan angger-angger kagawe simpenan.
35 Wong Israel anggone mangan manna lawase patang puluh taun, nganti tumeka ing tanah kang didunungi ing wong; padha mangan manna tekan tapelwatese tanah Kanaan.
36 Anadene sagomer iku saprasepuluh efa.