1 Wangsit tumrap “pasamunan ing pinggir sagara”.Kayadene lesus anggone gumrubug ngliwati Tanah Negeb,kaya mangkono tekane saka ing ara-ara samun,saka ing nagara kang nggegirisi.
2 Ana wahyu kang bengis kang wus kawangsitake marang aku:“Si penggarong nggarong, si pengrusak, ngrusak!Majua, he Elam, kepungen, he Madai!Sakehing pangesah kang kalirake wus Sunsirep.”
3 Mulane lambungku lara banget,aku lara muleskaya mulesing wong wadon kang manak;aku mringkus-mringkus, ora krungu maneh,aku kaget, ora ndeleng maneh.
4 Atiku ngolang-ngaling, aku kalimputan ing rasa trataban,wayah bengi kang tansah dakangen-angen iku saiki gawe geterku.
5 Wong padha ribut nata pasugatan,nata palenggahan, dhaharan, pangunjukan ...Dumadakan keprungu: “He para panggedhe!Samektaa ing perang, lenganana tamenge!”
6 Amarga mangkene pangandikane Pangeran marang aku:“Sira lungaa, masanga wong jaga,apa kang kadeleng kudu dikandhakake.
7 Samangsa sumurup prajurit jaranan sagelengan, ngloro-ngloro,wadya-bala nunggang kuldi, wadya-bala nunggang unta,iku kudu diwaspadakake temenan,kalawan nastiti banget.”
8 Wasana kang ndeleng iku nguwuh-uwuh:“Wonten ing panggung panjagen,dhuh bendara kula,kula tansah ngadeg sadinten muput,tuwin wonten ing papan panjagen kula kapanjering saben dalu.”
9 Lah punika sampun wonten prajurit sagelengan ingkang dhateng,wadya-bala kapalan!Wong mau banjur nguwuh-uwuh maneh:“Sampun rebah, Babil sampun rebah,tuwin sakathahing recanipun brahala sampun karemukakensaha pating slebar wonten ing siti.”
10 He bangsaku kang wus kaidak-idak lan kainjek-injekapa kang dakrungu saka Pangeran Yehuwah Gustining sarwa tumitah,Gusti Allahe Israel,wus daksumurupake marang kowe.
11 Wangsit tumrap Duma.Ana wong kang nguwuh-uwuh marang aku saka ing Seir:“He wong jaga, apa wengine isih suwe?He wong jaga, apa wengine isih suwe?”
12 Wong jaga iku mangsuli:“Bakal esuk, nanging uga bakal bengi.Manawa kowe padha arep takon,tekaa lan padha takona maneh sapisan engkas!”
13 Wangsit tumrap tanah Arab.Kowe bakal padha nginep ana ing alas ing tanah Arab,he kapilah-kapilahe wong Dedan!
14 He wong kang manggon ing tanah Tema,padha metua, wong kang ngelakwenehana banyu,wong kang keplayu pethuken kalawan roti.
15 Amarga wong iku padha lumayu nyingkiri pedhang,pedhang kang kaunus,gendhewa kang kapenthang,lan peperangan kang nggegirisi.
16 Awit mangkene pangandikane Pangeran marang aku: “Sanjrone sataun maneh, manut wektu panyambut-gawene prajurit opahan, sakehing kamulyane Kedar bakal sirna.
17 Lan prajurite panahan bangsa Kedar kang gagah prakosa bakal mung kari sathithik cacahe, sabab Sang Yehuwah Gusti Allahe Israel wus ngandika mangkono.”