1 “Nanging saiki rungokna, he Yakub, abdiningSun,lan he Israel, kang wus Sunpilih!
2 Mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah kang nitahake sira,kang mangun sira wiwit ing wetengantuwin kang mitulungi sira:Sira aja wedi, he abdiningSun Yakub,sarta he Yesyurun, kang wus Sunpilih!
3 Sabab Ingsun bakal ngesokake banyu ing tanah kang ngelak,lan udan deres ing panggonan kang garing.Ingsun bakal ngesokake RohingSun ig sirahe turunira,lan berkahingSun marang anak-putunira.
4 Iku bakal padha tuwuh kaya suket ing satengahe banyu,kaya wit gandarusa ing pinggiring kali.
5 Kang siji bakal celathu: Aku iki kagungane Sang Yehuwah,sijine bakal nyebut awake dhewe klawan jenenge Yakub,lan sijine maneh bakal nulis ing tangane: Kagungane Pangeran Yehuwah,sarta bakal nyebut awake dhewe nganggo jenenge Israel.”
6 Mangkene pangandikane Pangeran Yehuwah, Ratu lan Juru Panebuse Israel,Sang Yehuwah, Gustining sarwa dumadi:“Ingsun iki kang kawitan lan iya Ingsun iki kang wekasan,ora ana Allah liyane kajaba Ingsun.
7 Sapa kang kaya Ingsun? Iku kareben nguwuh-uwuh mangkono,cikben mratelakake lan ngandhakake bab iku ana ing ngarsaningSun!Sapa kang wiwit ing jaman kuna ngandhakake bab-bab kang bakal kelakon?Apa kang bakal kadadean kareben padha diwartakake marang aku kabeh!
8 Sira aja gumeter lan aja wedi,awit bab iku pancen wiwit biyen mula wus Sunwartakake lan Sunsumurupake marang sira.Sira kabeh iku kang padha dadi seksi-seksiningSun! Apa ana Allah liyane kejaba Ingsun?Ora ana Gunung Parang liyane, Ingsun ora mirsa liyane!”
9 Wong kang gawe reca iku kabeh tanpa guna, sarta barang-barang kang disenengi iku ora ana paedahe. Kang nyembah reca iku padha ora ndeleng lan ora sumurup apa-apa, mulane bakal padha kawirangan.
10 Sapa ta kang mangun allah lan nyithak reca kang tanpa paedah iku?
11 Sakehe panganute bakal padha kawirangan, lan tukang-tukange iku manungsa lugu. Iku cikben padha nglumpuk kabeh sarta padha kareben gumregah ngadeg! Mesthi bakal padha gumeter lan padha wirang bebarengan.
12 Tukang besi anggone gawe iku nganggo kalebokake ing geni mawa lan kagembleng kalawan palu; anggone nindakake iku kanthi migunakake sakehing kakuwatane tangane. malah kalawan ngampet luwe nganti entek kakuwatane lan ora ngombe banyu nganti sayah lesu.
13 Tukang kayu menthang tali ukuran lan gawe cengkorongan reca nganggo kapur abang; anggone nindakake nganggo tatah lan digarisi nganggo jangka, nuli kawangun wong lanang, manungsa kang bagus sarta kadekek ing omah pamujan.
14 Bisa uga tukang mau negor wit eres utawa milih wit tirzan apa wit elon, kang dietogake tuwuhe ngangti dadi gedhe ana ing satengahe wit-witan ing alas, utawa nandur wit salam, kang marga saka kodanan banjur dadi gedhe.
15 Lan kayune kadadekake kayu bong dening manungsa, kanggo api-api, sarta maneh kanggo gegenen kagawe ngratengi roti. Nanging uga salong kanggo gawe allah, kang disembah-sembah; digawe reca, kang banjur disujudi.
16 Ana maneh kang diobong kagawe manggang daging. Daging panggangan mau dipangan nganti wareg; tumuli api-api kambi celathu: “Lah awakku wis anget, aku wis ngrasakake panasing geni.”
17 Sarta turahane kayu mau banjur digawe allah, dadi reca sesembahane, iku disujudi, disembah-sembah kalawan ndedoga: “Muga karsaa mitulungi kawula, awit paduka punika allah kawula.”
18 Wong kang kaya mangkono iku ora sumurup apa-apa lan ora ngreti apa-apa, sabab mripate kraket merem, satemah ora bisa ndeleng; tuwin atine uga buntet, mulane ora bisa mangreti.
19 Ora ana kang nimbang-nimbang, ora ana kang kawruhe utawa pangretene cukup temah bisa kandha: “Ana kang wus dakobong ing geni lan arenge wus dakanggo ngratengi roti, dakanggo manggang daging kang banjur dakpangan. Apa iya turahane nuli dakanggo gawe dewaning kanisthan?”
20 Wong kang tansah ribut bab awu, iku kasasarake dening atine kang kapusan; ora bisa gawe slameting nyawane utawa kandha: “Apa dudu bab kang cidra kang dadi gondhelanku iki?”
21 Ngelingana bab iki kabeh, he Yekub,sabab sira iku abdiningSun, he Israel.Ingsun kang wus mangun sira, sira iku abdiningSun;he Israel, sira ora Sunsupekake.
22 Ingsun wus ngicali sakehe dosaning pambalelanira kayadene pedhut kang kabur ing angin,lan sakehe dosanira kaya mendhung kang kanginan.Sira balia marang Ingsun, amarga sira wus Suntebus!
23 Surak-suraka, he langit, awit Pangeran Yehuwah wus tumandang,sumyak-sumyaka, he telenging bumi!Padha gambiraa kalawan surak-surak, he gunung-gunung,he alas dalasan sakehe wit-witane kang ana ing kono!Sabab Sang Yehuwah wus nebus Yakub,sarta Panjenengane wus ngatingalake kamulyane ing bab Israel.
24 Mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Juru Panebusmu,kang mangun kowe wiwit saka ing wetengan:“Ingsun iki Yehuwah, kang nitahake samubarang kabeh,kang njereng langit piyambakan,kang nggelar bumi -- sapa kang mbiyantu Ingsun? --
25 Ingsun iki kang ngwurungake tandha-tandhane juru pameca gorohlan kang ngagem dolanan para tukang tenung;kang damel mundure para wong wicaksana,lan nyantuni kawruhe dadi kabodhoan;
26 Ingsun kang nyantosakake tembung-tembunge para abdiningSunlan nindakake putusan-putusan kang diundhangake dening para utusaningSun;kang ngandika bab Yerusalem: Prayoga dienggoni,lan tumrap kutha-kutha ing Yehuda: Prayoga dibangun,Ingsun karsa ngedegake maneh jugrugane!
27 Ingsun kang ngandika marang telenging sagara: Dadia asat,Ingsun karsa ngasatake kali-kalinira!
28 Ingsun kang ngandika bab Koresy: Iku abdi pangoningSunsakehing karsaningSun bakal dilakoniiku bakal celathu bab Yerusalem: Iku prayoga dibangun!tuwin bab Padaleman Suci: Tetalese prayoga kapasang!”