21 Ngelingana bab iki kabeh, he Yekub,sabab sira iku abdiningSun, he Israel.Ingsun kang wus mangun sira, sira iku abdiningSun;he Israel, sira ora Sunsupekake.
22 Ingsun wus ngicali sakehe dosaning pambalelanira kayadene pedhut kang kabur ing angin,lan sakehe dosanira kaya mendhung kang kanginan.Sira balia marang Ingsun, amarga sira wus Suntebus!
23 Surak-suraka, he langit, awit Pangeran Yehuwah wus tumandang,sumyak-sumyaka, he telenging bumi!Padha gambiraa kalawan surak-surak, he gunung-gunung,he alas dalasan sakehe wit-witane kang ana ing kono!Sabab Sang Yehuwah wus nebus Yakub,sarta Panjenengane wus ngatingalake kamulyane ing bab Israel.
24 Mangkene pangandikane Sang Yehuwah, Juru Panebusmu,kang mangun kowe wiwit saka ing wetengan:“Ingsun iki Yehuwah, kang nitahake samubarang kabeh,kang njereng langit piyambakan,kang nggelar bumi -- sapa kang mbiyantu Ingsun? --
25 Ingsun iki kang ngwurungake tandha-tandhane juru pameca gorohlan kang ngagem dolanan para tukang tenung;kang damel mundure para wong wicaksana,lan nyantuni kawruhe dadi kabodhoan;
26 Ingsun kang nyantosakake tembung-tembunge para abdiningSunlan nindakake putusan-putusan kang diundhangake dening para utusaningSun;kang ngandika bab Yerusalem: Prayoga dienggoni,lan tumrap kutha-kutha ing Yehuda: Prayoga dibangun,Ingsun karsa ngedegake maneh jugrugane!
27 Ingsun kang ngandika marang telenging sagara: Dadia asat,Ingsun karsa ngasatake kali-kalinira!