3 พวกผู้นำของเจ้าหนีไปกันหมดพวกเขายอมจำนนโดยไม่ได้หยิบธนูขึ้นต่อสู้ทุกคนที่ถูกจับได้ต้องกลายเป็นนักโทษเป็นคนที่พ่ายหนีตั้งแต่ศัตรูยังอยู่แต่ไกล
4 ข้าพเจ้าจึงกล่าวว่า “ปล่อยข้าพเจ้าร้องไห้อยู่คนเดียวเถอะอย่าพยายามปลอบข้าพเจ้าเลยปล่อยให้ข้าพเจ้าหลั่งน้ำตาเพราะหายนะของพี่น้องร่วมชาติ”
5 องค์พระผู้เป็นเจ้าพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์กำหนดวันหนึ่งไว้เป็นวันชุลมุนวุ่นวาย ยุ่งเหยิง สยดสยองในหุบเขาแห่งนิมิตวันแห่งการทลายกำแพงและการป่าวร้องแก่ภูเขาทั้งหลาย
6 เอลามหยิบแล่งธนูมีพลรถรบและม้าคีร์ถือโล่มา
7 หุบเขาที่ดีที่สุดของท่านเต็มไปด้วยรถรบและพลม้าประจำอยู่ที่ประตูเมือง
8 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกำจัดเครื่องป้องกันของยูดาห์ออกไปในวันนั้นท่านมองหาอาวุธในตำหนักพนาเลบานอน
9 ท่านเห็นแนวป้องกันของเมืองดาวิดมีช่องโหว่หลายแห่งท่านเก็บน้ำไว้ที่สระล่าง