1 วิบัติแก่เจ้า ผู้ทำลายเอ๋ยเจ้าผู้ไม่เคยถูกทำลายมาก่อน!วิบัติแก่เจ้าคนทรยศเจ้าผู้ไม่เคยถูกทรยศมาก่อน!เมื่อเจ้าหยุดทำลายเจ้าจะถูกทำลายเมื่อเจ้าหยุดทรยศเจ้าจะถูกทรยศ
2 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดเมตตาข้าพระองค์ทั้งหลายข้าพระองค์ทั้งหลายใฝ่หาพระองค์ขอทรงเป็นกำลังของเหล่าข้าพระองค์ทุกเช้าเป็นความรอดของข้าพระองค์ในยามทุกข์ลำเค็ญ
3 บรรดาประชาชาติเตลิดหนีเมื่อได้ยินพระสุรเสียงกึกก้องเมื่อพระองค์ทรงลุกขึ้น ชนชาติต่างๆ ก็กระจัดกระจายไป
4 ประชาชาติทั้งหลายเอ๋ย ของที่พวกเจ้าปล้นมา จะถูกกอบโกยเหมือนถูกฝูงตั๊กแตนหนุ่มกัดกินผู้คนจะกลุ้มรุมเข้าใส่เหมือนฝูงตั๊กแตน
5 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นที่ยกย่องเทิดทูน เพราะพระองค์ประทับอยู่ในที่สูงส่งพระองค์จะทรงทำให้ศิโยนเปี่ยมด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรม
6 พระองค์จะทรงเป็นความมั่นคงสำหรับวันเวลาของเจ้าเป็นคลังอันมั่งคั่งแห่งความรอด สติปัญญา และความรู้ความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าเป็นกุญแจไขคลังนี้
7 ดูเถิด บรรดาผู้กล้าหาญร้องไห้เสียงดังกลางถนนทูตแห่งสันติภาพร่ำไห้อย่างขมขื่น
8 ทางหลวงก็เริศร้างตามถนนหนทางไม่มีผู้สัญจรสนธิสัญญาถูกละเมิดบรรดาพยานถูกดูหมิ่นไม่มีใครได้รับความเคารพ
9 ดินแดนร่ำไห้และอ่อนระโหยเลบานอนอดสูและเหี่ยวแห้งไปชาโรนเป็นดั่งอาราบาห์บาชานและคารเมลก็สลัดใบ
10 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “บัดนี้เราจะลุกขึ้นบัดนี้เราจะได้รับการยกย่องเทิดทูนบัดนี้เราจะได้รับการเชิดชูขึ้น
11 เจ้าตั้งท้องแกลบให้กำเนิดฟางลมหายใจของเจ้าเป็นไฟเผาผลาญเจ้า
12 เหล่าประชากรจะถูกเผาราวกับเป็นหินปูนจะลุกเป็นไฟเหมือนเผาพุ่มหนามที่ถูกตัด”
13 เจ้าผู้อยู่ไกล จงฟังสิ่งที่เราได้ทำเจ้าผู้อยู่ใกล้ จงรับรู้อำนาจของเรา!
14 เหล่าคนบาปในศิโยนอกสั่นขวัญแขวนคนที่ไม่นับถือพระเจ้าตัวสั่นงันงก“มีใครในพวกเราอยู่กับไฟที่เผาผลาญนี้ได้?มีใครในพวกเราอยู่กับการเผาไหม้ชั่วนิรันดร์ได้?”
15 คือผู้ที่ดำเนินอย่างชอบธรรมและกล่าวสิ่งที่ถูกต้องผู้ปฏิเสธประโยชน์จากการบีบบังคับผู้หดมือไม่รับสินบนผู้อุดหูไม่ยอมฟังแผนฆาตกรรมผู้ปิดตาไม่เห็นด้วยกับการวางแผนชั่ว
16 คนเช่นนี้จะอาศัยอยู่บนที่สูงป้อมปราการบนภูเขาจะเป็นที่ลี้ภัยของเขาจะมีอาหารและน้ำอำนวยแก่เขา
17 ตาของท่านจะเห็นกษัตริย์ผู้ทรงงามสง่าและเห็นดินแดนซึ่งแผ่ไพศาล
18 ใจของท่านจะหวนระลึกถึงความสยดสยองในครั้งก่อนว่า“เจ้านายคนนั้นอยู่ที่ไหน?ผู้เก็บส่วยสาอากรนั้นอยู่ที่ใด?เจ้าหน้าที่ผู้ดูแลหอคอยต่างๆ ไปไหนแล้ว?”
19 ท่านจะไม่เห็นคนหยิ่งยโสเหล่านี้อีกผู้ซึ่งพูดจาคลุมเครือผู้ซึ่งมีสำเนียงภาษาแปลกๆ ที่ท่านไม่อาจเข้าใจได้
20 จงมองดูศิโยน นครแห่งเทศกาลของเราตาของท่านจะเห็นเยรูซาเล็มที่พำนักอันสงบสุข เต็นท์ซึ่งไม่ต้องเคลื่อนย้ายหลักหมุดเสาจะไม่ถูกถอนเลยและเชือกก็ไม่ถูกตัดขาด
21 ที่นั่นพระยาห์เวห์จะเป็นองค์ทรงฤทธิ์ของเราจะเป็นดินแดนแห่งแม่น้ำและลำธารกว้างไม่มีเรือกรรเชียงใหญ่แล่นไม่มีเรือใหญ่โอฬารผ่าน
22 เพราะว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นตุลาการของเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นผู้ตรากฎหมายของเรา องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ของเราเป็นพระองค์เองที่จะทรงช่วยเราให้รอด
23 สายโยงในเรือของเจ้าก็หย่อนยานเสาเรือก็คลอนแคลนใบเรือก็ไม่กางแล้วของที่ริบมาได้มากมายนั้น เขาก็จะแบ่งกันแม้แต่คนง่อยก็จะได้รับส่วนแบ่งด้วย
24 ไม่มีใครที่อาศัยในศิโยนจะพูดว่า “ฉันป่วย”และบาปทั้งหลายของผู้ที่พำนักอยู่ที่นั่นจะได้รับการอภัย