1 “แต่บัดนี้ จงฟังเถิด ยาโคบ ผู้รับใช้ของเราเอ๋ยอิสราเอลผู้ซึ่งเราได้เลือกสรรไว้
2 นี่คือพระดำรัสขององค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงปั้นเจ้า ผู้ทรงสร้างเจ้าไว้ในครรภ์ผู้จะทรงช่วยเหลือเจ้า ตรัสดังนี้ว่าอย่ากลัวเลย ยาโคบผู้รับใช้ของเราเยชูรูนซึ่งเราได้เลือกสรรไว้
3 เพราะเราจะเทน้ำลงบนดินที่แตกระแหงให้มีธารน้ำบนพื้นดินที่แห้งผากเราจะเทวิญญาณของเราลงเหนือวงศ์วานของเจ้าและเทพรของเราให้ลูกหลานของเจ้า
4 พวกเขาจะงอกงามเหมือนหญ้าในทุ่งกว้างเหมือนต้นปอปลาร์ริมธารน้ำ
5 คนหนึ่งจะพูดขึ้นว่า ‘ฉันเป็นกรรมสิทธิ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า’อีกคนหนึ่งจะเรียกตัวเองตามชื่อของยาโคบส่วนอีกคนจะเขียนที่มือของตนว่า ‘เป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า’และจะใช้ชื่ออิสราเอล
6 “พระยาห์เวห์ผู้ทรงเป็นองค์กษัตริย์และพระผู้ไถ่ของอิสราเอลพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ตรัสดังนี้ว่าเราเป็นปฐมและอวสานนอกเหนือจากเราแล้วไม่มีพระเจ้าอื่นใด
7 ใครเล่าเสมอเหมือนเรา? ให้เขาประกาศออกมาให้เขาประกาศและแจกแจงต่อหน้าเราว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างนับตั้งแต่เราสถาปนาประชากรเก่าแก่ของเราและจะเกิดอะไรขึ้นบ้างให้เขาพยากรณ์ถึงสิ่งที่จะเกิดขึ้น
8 อย่ากลัวเลย อย่าสั่นสะท้านเราไม่ได้ประกาศเรื่องนี้และทำนายไว้เมื่อนานมาแล้วหรอกหรือ?เจ้าเป็นพยานของเรา มีพระเจ้าอื่นใดนอกจากเราหรือ?ไม่มีเลย ไม่มีพระศิลาอื่นใดอีก เราไม่รู้จักสักองค์เดียว”
9 บรรดาผู้ที่ทำรูปเคารพก็ไร้ค่าสิ่งต่างๆ ที่เขาเทิดทูนก็เปล่าประโยชน์บรรดาผู้ออกรับแทนพวกเขาก็ตาบอดพวกเขาโง่เง่าและต้องอับอาย
10 ใครปั้นเทวรูป ใครหล่อรูปเคารพซึ่งไม่เป็นประโยชน์อะไรแก่ตน?
11 เขากับพรรคพวกจะต้องอัปยศอดสูช่างฝีมือก็เป็นแค่มนุษย์ให้พวกเขามาชุมนุมกัน ยืนอยู่ในที่ของตนพวกเขาจะถูกทำให้ตกลงไปในความสยดสยองและความเสื่อมเสีย
12 ช่างเหล็กหยิบเครื่องมือง่วนอยู่กับรูปเคารพในเตาเผาเขาใช้ค้อนแต่งเทวรูปทุบสุดกำลังแขนเขาหิวและหมดกำลังเขาไม่ได้ดื่มน้ำและหมดแรง
13 ช่างไม้ขึงเชือกวัดทำโครงสร้างหยาบๆใช้กบไสเอาวงเวียนขีดแต่งให้เป็นรูปคนมีลักษณะงามครบถ้วนอย่างมนุษย์ให้อยู่ในสถานบูชา
14 เขาโค่นสนซีดาร์ลงบางทีก็ใช้สนไซเปรสหรือต้นโอ๊กเขาปล่อยให้มันโตขึ้นท่ามกลางต้นไม้ในป่าบางทีก็ปลูกสน และฝนทำให้มันเติบโตขึ้น
15 มันเป็นฟืนให้คนเผาบางส่วนเขานำมาใช้ผิงกายเขาจุดไฟปิ้งขนมปังแต่ที่เหลือจากนั้นก็เอามาตกแต่งเป็นเทพเจ้าและนมัสการมันเขาสร้างให้เป็นรูปเคารพและก้มกราบมัน
16 เขาใช้ไม้ครึ่งหนึ่งก่อไฟเตรียมอาหารย่างเนื้อกินจนอิ่มทั้งใช้ผิงกายและพูดว่า“เออ! อุ่นดี ข้าเห็นไฟแล้ว”
17 ส่วนที่เหลือเขาใช้ทำเทวรูป เป็นรูปเคารพของเขาแล้วเขาก็หมอบกราบนมัสการมันเขาอธิษฐานต่อมันว่า“ช่วยลูกด้วย เทพเจ้าของลูก”
18 พวกเขาไม่รู้ประสีประสา ไม่เข้าใจอะไรตาของเขาถูกปิดจึงมองไม่เห็นใจของเขาก็ถูกบังจึงไม่อาจเข้าใจ
19 ไม่มีใครหยุดเพื่อคิดไม่มีใครรู้หรือเข้าใจที่จะพิเคราะห์ว่า“เราใช้ไม้ครึ่งหนึ่งทำฟืนเราปิ้งขนมปังบนถ่านไม้เราย่างเนื้อกินควรหรือที่เราจะเอาไม้ส่วนที่เหลือมาทำสิ่งที่น่าเกลียดชัง?ควรหรือที่เราจะหมอบกราบลงตรงหน้าท่อนไม้?”
20 เขายังชีพด้วยขี้เถ้า จิตใจที่ลุ่มหลงนำเขาหลงเจิ่นไปเขาไม่อาจช่วยเหลือตัวเองหรือพูดว่า“สิ่งที่อยู่ในมือขวาของเรานี้เป็นสิ่งหลอกลวงไม่ใช่หรือ?”
21 “ยาโคบเอ๋ย จงจดจำสิ่งเหล่านี้อิสราเอลเอ๋ย เพราะเจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราเราได้สร้างเจ้ามา เจ้าเป็นผู้รับใช้ของเราอิสราเอลเอ๋ย เราจะไม่ลืมเจ้า
22 เราได้กวาดล้างการละเมิดของเจ้าออกไปเหมือนเมฆได้ลบล้างบาปของเจ้าเหมือนหมอกยามเช้าจงกลับมาหาเราเพราะเราได้ไถ่เจ้าแล้ว”
23 ฟ้าสวรรค์เอ๋ย จงร้องเพลงด้วยความยินดีเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงทำการนี้โลกเอ๋ย จงโห่ร้องให้กึกก้องจงร้องเพลงเถิด ภูเขาทั้งหลายทั้งป่าไม้และพฤกษ์ไพรทั้งปวงเพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงไถ่ยาโคบแล้วพระองค์ทรงสำแดงพระเกียรติสิริในอิสราเอล
24 “พระยาห์เวห์พระผู้ไถ่ของเจ้าผู้ได้ทรงปั้นเจ้าในครรภ์มารดาตรัสดังนี้ว่า“เราคือพระยาห์เวห์ผู้สร้างสรรพสิ่งทั้งปวงเราแต่ผู้เดียวคลี่ฟ้าสวรรค์ออกมาเราเองเป็นผู้กางแผ่นดินโลกออก
25 ผู้ทรงทำลายหมายสำคัญของผู้เผยพระวจนะเท็จและทำให้นักทำนายกลายเป็นคนโง่เง่าผู้ทรงคว่ำความรอบรู้ของคนฉลาดและทรงเปลี่ยนมันเป็นสิ่งไร้สาระ
26 ผู้ประทานถ้อยคำแก่ผู้รับใช้ของพระองค์และให้การคาดคะเนต่างๆ ของทูตของพระองค์กลายเป็นจริง“ผู้ทรงกล่าวถึงเยรูซาเล็มว่า ‘จะมีผู้อยู่อาศัย’ทรงกล่าวถึงเมืองต่างๆ ของยูดาห์ว่า ‘จะถูกสร้างขึ้น’และทรงกล่าวถึงความหายนะของพวกเขาว่า ‘เราจะฟื้นฟูขึ้นใหม่’
27 ผู้ทรงกล่าวกับห้วงน้ำลึกว่า ‘จงแห้งไปและเราจะทำให้สายธารทั้งหลายของเจ้าแห้งเหือด’