1 พระเบลหมอบลง พระเนโบก็ค้อมลงเทวรูปของเขาบรรทุกมาบนหลังสัตว์เทวรูปที่ถูกแบกมานั้นหนักอึ้งเป็นภาระแก่ผู้อ่อนระโหย
2 พระเหล่านั้นค้อมลงและหมอบลงด้วยกันช่วยแบ่งเบาภาระอะไรไม่ได้เลยเพราะมันเองก็ตกเป็นเชลยด้วยเหมือนกัน
3 “วงศ์วานยาโคบเอ๋ย จงฟังเราวงศ์วานอิสราเอลทั้งปวงที่ยังเหลือรอดชีวิตอยู่ผู้ซึ่งเราได้อุ้มชูไว้ตั้งแต่ปฏิสนธิและฟูมฟักมาตั้งแต่เจ้าเกิด
4 จนกระทั่งเจ้าเข้าสู่วัยชราผมหงอกเราคือผู้นั้น ผู้ซึ่งจะค้ำจุนเจ้าเราได้สร้างเจ้าและจะฟูมฟักเจ้าเราจะอุ้มชูและช่วยเจ้าให้รอด
5 “เจ้าจะเปรียบเราและถือว่าเราเท่าเทียมกับผู้ใด?เจ้าจะหาผู้ใดมาเทียบเราได้?
6 มีคนเททองคำออกมาจากถุงและชั่งเงินบนตาชั่งเขาจ้างช่างทองให้ทำเทพเจ้าขึ้นมาแล้วเขาก็หมอบกราบนมัสการเทวรูปนั้น
7 เขายกมันขึ้นบนบ่าแบกไปเขาตั้งมันไว้ประจำที่ รูปนั้นก็อยู่ที่นั่นเพราะมันขยับเขยื้อนไม่ได้แม้มีคนสวดอ้อนวอน มันก็ไม่ตอบมันไม่สามารถช่วยให้เขาพ้นทุกข์ได้
8 “จงจำข้อนี้ไว้ จำฝังใจไม่ลืมเลือนจงจำใส่ใจ เจ้ากบฏทั้งหลาย
9 จงจดจำสิ่งต่างๆ แต่เดิมเมื่อนานมาแล้วเราเป็นพระเจ้า ไม่มีพระอื่นใดเราเป็นพระเจ้า ไม่มีผู้ใดเสมอเหมือน
10 เราแจ้งอวสานตั้งแต่ตอนต้นแจ้งสิ่งที่จะเกิดขึ้นตั้งแต่ครั้งโบราณเราลั่นวาจาไว้ว่าความมุ่งหมายของเราจะคงอยู่เราจะทำทุกสิ่งตามที่เห็นชอบ
11 เราจะเรียกนกล่าเหยื่อมาจากตะวันออกชายคนหนึ่งผู้ทำให้ลุล่วงตามความมุ่งหมายของเราจะมาจากแดนไกลลิบเราพูดอะไรไว้ เราจะทำให้เกิดขึ้นเราวางแผนอะไรไว้ เราจะทำตามแผนนั้น
12 จงฟังเรา เจ้าคนดื้อด้านผู้ห่างไกลความชอบธรรม
13 เรานำความชอบธรรมของเราเข้ามาใกล้แล้วมันอยู่ไม่ไกลเลยความรอดของเราจะมาถึงโดยไม่ล่าช้าเราจะให้ความรอดของเราแก่ศิโยนและความรุ่งเรืองของเราแก่อิสราเอล