1 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“หนังสือหย่าของแม่เจ้าที่เราใช้ไล่นางไปอยู่ที่ไหน?หรือเราขายเจ้าไปให้เจ้าหนี้คนไหน?ที่แท้เจ้าถูกขายไปเพราะบาปของเจ้าแม่ของเจ้าถูกไล่ออกไปเพราะการล่วงละเมิดของเจ้า
2 เมื่อเรามาถึง ทำไมจึงไม่มีใครสักคน?เมื่อเราเรียก ทำไมไม่มีใครตอบ?แขนของเราสั้นเกินกว่าที่จะไถ่เจ้าหรือ?เราขาดกำลังที่จะช่วยเจ้าให้รอดหรือ?เราสั่งเพียงคำเดียว ทะเลก็แห้งเหือดเราทำให้แม่น้ำกลับกลายเป็นทะเลทรายปลาของพวกเขาเน่าเหม็นเพราะขาดน้ำและตายเพราะความกระหาย
3 เราเอาความมืดห่อหุ้มท้องฟ้าเอาผ้ากระสอบคลุมมันเสีย”
4 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตประทานลิ้นที่ฝึกปรือแล้วแก่ข้าพเจ้าเพื่อจะรู้จักถ้อยคำซึ่งช่วยค้ำชูผู้อ่อนระโหยทุกๆ เช้าพระองค์ทรงปลุกข้าพเจ้าทรงปลุกหูของข้าพเจ้าให้รับฟังอย่างผู้ที่พระองค์ทรงสอน
5 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตทรงเปิดหูของข้าพเจ้าและข้าพเจ้าไม่ได้ขัดขืนหรือถอยหนี
6 ข้าพเจ้ายอมหันหลังให้แก่ผู้ที่โบยตีข้าพเจ้าและเอียงแก้มให้แก่ผู้ที่ทึ้งเคราของข้าพเจ้าข้าพเจ้าไม่ได้หันหน้าหนีจากผู้ที่เย้ยหยันและถ่มน้ำลายรด
7 เพราะพระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตทรงช่วยข้าพเจ้าข้าพเจ้าจะไม่อัปยศอดสูฉะนั้นข้าพเจ้าจึงตั้งหน้าไว้ประหนึ่งหินเหล็กไฟและรู้ว่าตัวเองจะไม่ต้องอับอาย
8 พระองค์ผู้ทรงพิสูจน์ว่าข้าพเจ้าเป็นฝ่ายถูกนั้นอยู่ใกล้แล้วใครจะมาฟ้องร้องข้าพเจ้า?ให้เรามาประจันหน้ากัน!ใครเป็นโจทก์ของข้าพเจ้า?ให้เขามาเผชิญหน้ากับข้าพเจ้า!
9 พระยาห์เวห์องค์เจ้าชีวิตนี่แหละทรงช่วยข้าพเจ้าใครที่ไหนจะตัดสินโทษข้าพเจ้า?พวกเขาจะเปื่อยยุ่ยไปเหมือนเสื้อผ้าและถูกตัวแมลงกินหมด
10 ใครบ้างในพวกท่านที่ยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้าและเชื่อฟังถ้อยคำผู้รับใช้ของพระองค์?ผู้ที่ดำเนินในความมืดผู้ที่ไม่มีแสงสว่างจงวางใจในพระนามของพระยาห์เวห์และพึ่งพิงพระเจ้าของตน
11 แต่บัดนี้เจ้าทุกคนที่จุดไฟผู้ชูคบไฟลุกโชติช่วงให้ตัวเองจงไปเดินอยู่ในแสงสว่างจากไฟของเจ้าจากคบไฟที่เจ้าจุดโชติช่วงสิ่งที่เจ้าจะได้รับจากมือของเรา คือเจ้าจะนอนลงในความทุกข์ทรมาน