1 อย่างไรก็ตามผู้ทุกข์ลำเค็ญจะไม่เศร้าหมองอีกต่อไป ในอดีตพระเจ้าทรงทำให้ดินแดนเศบูลุนและนัฟทาลีต่ำลง แต่ในอนาคตพระองค์จะทรงเชิดชูกาลิลีที่ชาวต่างชาติอาศัยอยู่ ซึ่งรวมทั้งเมืองริมทะเลเลียบแม่น้ำจอร์แดน
2 ประชากรผู้เดินอยู่ในความมืดได้เห็นแสงสว่างอันยิ่งใหญ่บรรดาผู้อาศัยในดินแดนแห่งเงาของความตายแสงสว่างเริ่มสาดต้องพวกเขาแล้ว
3 พระเจ้าทรงขยายชนชาตินั้นและเพิ่มพูนความปีติยินดีของพวกเขาพวกเขาชื่นชมยินดีต่อหน้าพระองค์เหมือนคนเริงรื่นชื่นบานยามเก็บเกี่ยวหรือยามแบ่งสมบัติที่ริบได้จากเชลย
4 เหมือนอย่างวันแห่งชัยชนะเหนือมีเดียนพระองค์จะทรงทำลายแอกที่เป็นภาระของประชากรของพระองค์คานที่พวกเขาต้องแบกหามและไม้ตะบองของผู้ที่กดขี่ข่มเหงเขา
5 รองเท้าทุกคู่ของนักรบซึ่งใช้ในสงครามและเสื้อผ้าทั้งหมดของพวกเขาที่โชกเลือดจะถูกเผาไฟและใช้เป็นเชื้อเพลิง
6 ด้วยว่ามีเด็กคนหนึ่งเกิดมาเพื่อเรามีบุตรชายคนหนึ่งที่ประทานแก่เราและการปกครองจะอยู่บนบ่าของเขาและเขาจะได้รับการขนานนามว่า“ที่ปรึกษามหัศจรรย์ พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์พระบิดานิรันดร์ องค์สันติราช”
7 การปกครองอย่างสันติของบุคคลนั้นจะรุ่งเรืองขึ้นไม่สิ้นสุดพระองค์จะทรงครอบครองเหนือบัลลังก์และอาณาจักรของดาวิดทรงสถาปนาและผดุงอาณาจักรนั้นไว้ด้วยความยุติธรรมและความชอบธรรมตั้งแต่เวลานั้นตราบนิรันดร์พระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ทรงกระตือรือร้นที่จะกระทำการนี้ให้สำเร็จ
8 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงมีพระดำรัสเป็นคำพิพากษาเกี่ยวกับอิสราเอลพงศ์พันธุ์ของยาโคบว่า
9 ประชากรทั้งปวงจะรู้ถึงคำพิพากษาคือเอฟราอิมและชาวสะมาเรียทั้งหลายซึ่งกล่าวอย่างเย่อหยิ่งและด้วยใจอหังการว่า
10 “อิฐทลายลงแล้วก็จริงแต่เราจะสร้างขึ้นใหม่ด้วยหินสกัดต้นมะเดื่อทั้งหลายถูกโค่นลงไปแล้วแต่เราจะแทนที่ด้วยไม้สนซีดาร์”
11 แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเสริมกำลังศัตรูของเรซีนขึ้นมาสู้กับพวกเขาและทรงกระตุ้นศัตรูของพวกเขา
12 ชาวอารัมจากตะวันออก และชาวฟีลิสเตียจากตะวันตกอ้าปากกว้างกลืนอิสราเอลเสียถึงขนาดนี้แล้วพระพิโรธของพระเจ้าก็ยังไม่หันเหพระองค์ยังคงเงื้อพระหัตถ์ค้างอยู่
13 แต่เหล่าประชากรก็ยังไม่ยอมหันกลับมาหาพระองค์ผู้ทรงลงโทษพวกเขาทั้งไม่ยอมแสวงหาพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์
14 ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงตัดทั้งหัวและหางจากอิสราเอลทั้งกิ่งอินทผลัมและต้นอ้อภายในวันเดียว
15 หัวคือผู้อาวุโสและคนใหญ่คนโตหางคือผู้เผยพระวจนะซึ่งสอนเท็จ
16 บรรดาผู้นำก็นำไปผิดทางและบรรดาผู้ตามก็ถูกนำให้หลงเตลิด
17 ฉะนั้นองค์พระผู้เป็นเจ้าจะไม่ทรงชื่นชอบคนหนุ่มทั้งจะไม่ทรงเอ็นดูสงสารลูกกำพร้าพ่อกับหญิงม่ายเพราะทุกคนล้วนชั่วช้าอธรรมทุกปากพูดชั่วถึงขนาดนี้แล้วพระพิโรธของพระเจ้าก็ยังไม่หันเหพระองค์ยังคงเงื้อพระหัตถ์ค้างอยู่
18 แน่ทีเดียวความชั่วลุกโพลงดั่งกองไฟมันผลาญต้นหนามน้อยใหญ่ทั้งปวงทำให้ทั้งป่าลุกไหม้ส่งควันโขมง
19 พื้นแผ่นดินจะถูกเผาผลาญโดยพระพิโรธของพระยาห์เวห์ผู้ทรงฤทธิ์ประชากรจะเป็นเชื้อเพลิงไม่มีใครละเว้นพี่น้องของตน
20 พวกเขาจะเขมือบทางขวาแต่ก็ยังหิวโหยกินไปทางซ้ายแต่ก็ยังไม่อิ่มต่างก็จะเลี้ยงชีวิตด้วยเนื้อลูกหลานของตนเอง