1 แต่บัดนี้องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่ายาโคบเอ๋ย พระองค์ผู้ทรงสร้างท่านอิสราเอลเอ๋ย พระองค์ผู้ทรงปั้นท่าน“อย่ากลัวเลย เพราะเราได้ไถ่เจ้าไว้แล้วเราได้เรียกชื่อเจ้า เจ้าเป็นของเรา
2 เมื่อเจ้าลุยน้ำเราจะอยู่กับเจ้าเมื่อเจ้าลุยข้ามแม่น้ำน้ำจะไม่ซัดท่วมเจ้าเมื่อเจ้าลุยไฟไฟจะไม่เผาไหม้เปลวไฟจะไม่เผาผลาญเจ้า
3 เพราะเราคือพระยาห์เวห์พระเจ้าของเจ้าเป็นองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอล พระผู้ช่วยให้รอดของเจ้าเราให้อียิปต์เป็นค่าไถ่ของเจ้าเอาคูชและเสบาแลกกับเจ้า
4 เพราะเจ้าล้ำค่าและมีเกียรติในสายตาของเราและเพราะเรารักเจ้าเราจึงยอมเอาผู้คนแลกกับเจ้าเอาประชากรแลกกับชีวิตของเจ้า
5 อย่ากลัวเลย เพราะเราอยู่กับเจ้าเราจะนำลูกหลานของเจ้ามาจากตะวันออกและรวบรวมเจ้ามาจากตะวันตก
6 เราจะบอกกับทางเหนือว่า ‘ปล่อยพวกเขามา!’บอกกับทางใต้ว่า ‘อย่ารั้งพวกเขาไว้’จงพาลูกชายของเรามาจากที่ไกลโพ้นและพาลูกสาวของเรามาจากสุดปลายแผ่นดินโลก
7 คือทุกคนที่ได้ชื่อตามชื่อของเราผู้ที่เราได้สร้างขึ้นเพื่อเกียรติสิริของเราผู้ที่เราได้ปั้นและสร้างขึ้นมา”
8 จงนำบรรดาผู้ที่มีตาแต่ตาบอดผู้ที่มีหูแต่หูหนวกมา
9 มวลประชาชาติประชุมกันชนชาติทั้งหลายชุมนุมกันมีใครบ้างทำนายสิ่งนี้และประกาศสิ่งที่ผ่านมาแล้วแก่พวกเรา?ให้เขาเบิกพยานมายืนยันว่าเขาถูกเพื่อคนอื่นจะได้ยินแล้วบอกว่า “เป็นความจริง”
10 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เจ้าเป็นพยานของเราเป็นผู้รับใช้ซึ่งเราได้เลือกสรรไว้แล้วเพื่อเจ้าจะรู้จักเราและเชื่อเราและเข้าใจว่าเราคือผู้นั้นก่อนหน้าเราไม่มีพระเจ้าอื่นใดถูกปั้นขึ้นและหลังจากเราก็ไม่มีพระใดอีก
11 เรานี่แหละคือพระยาห์เวห์นอกเหนือจากเราแล้ว ไม่มีพระผู้ช่วยให้รอดอื่นใดอีก
12 เราได้สำแดงแก่เจ้าแล้ว ช่วยเจ้าให้รอดแล้วและประกาศแก่เจ้าแล้วเราเอง ไม่ใช่พระต่างด้าวอื่นใดท่ามกลางพวกเจ้า” องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า “เจ้าเป็นพยานของเราว่า เราเป็นพระเจ้า
13 เราคือพระเจ้าองค์นั้นตั้งแต่อดีตกาลไม่มีผู้ใดช่วยกู้จากมือของเราได้เมื่อเราลงมือทำ ใครจะขัดขวางได้?”
14 องค์พระผู้เป็นเจ้า พระผู้ไถ่ของเจ้าองค์บริสุทธิ์แห่งอิสราเอลตรัสว่า“เพื่อเห็นแก่เจ้า เราจะส่งกองทัพไปยังบาบิโลนทำให้ชาวบาบิโลนทั้งหลายกลายเป็นเชลยในเรือซึ่งพวกเขาเคยภาคภูมิใจ
15 เราคือพระยาห์เวห์องค์บริสุทธิ์ของเจ้าพระผู้สร้างของอิสราเอลและกษัตริย์ของเจ้า”
16 องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงสร้างทางผ่านทะเลทำทางผ่านห้วงน้ำอันทรงพลัง
17 ผู้ทรงนำรถม้าศึกและม้านำกองทัพและแสนยานุภาพต่างๆ มาด้วยกันทำให้พวกเขานอนจมอยู่ที่นั่น ไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกสูญสิ้นดับไปเหมือนไส้ตะเกียง
18 ตรัสว่า “จงลืมสิ่งที่ผ่านพ้นมาแล้วอย่าฝังใจกับอดีต
19 ดูเถิด เรากำลังทำสิ่งใหม่!มันเริ่มขึ้นแล้ว เจ้าไม่เห็นหรอกหรือ?เรากำลังสร้างทางในถิ่นกันดารและสายธารต่างๆ ในที่แห้งแล้ง
20 สัตว์ป่าทั้งหลายเช่นหมาใน นกเค้าแมวต่างยกย่องเราเพราะเราให้น้ำในถิ่นกันดารให้สายธารในที่แห้งแล้งเพื่อจะให้น้ำดื่มแก่ประชากรที่เราเลือกสรรไว้
21 ประชากรที่เราได้ปั้นไว้สำหรับเราเพื่อพวกเขาจะประกาศเกียรติภูมิของเรา
22 “ถึงกระนั้นยาโคบเอ๋ย เจ้าก็ไม่ได้เรียกหาเราอิสราเอลเอ๋ย เจ้าไม่ยอมเหน็ดเหนื่อยเพื่อเรา
23 เจ้าไม่ได้ถวายแกะเป็นเครื่องเผาบูชาแก่เราเจ้าไม่ได้ให้เกียรติเราด้วยเครื่องบูชาของเจ้าเราไม่ได้วางภาระเรื่องธัญบูชาแก่เจ้าหรือให้เจ้าเหน็ดเหนื่อยเพราะเรื่องเครื่องหอม
24 เจ้าไม่ได้ซื้อเครื่องหอมมาให้เราทั้งไม่ได้ทำให้เราพอใจด้วยไขมันเผาบูชาแต่เจ้าได้วางภาระเรื่องบาปของเจ้าแก่เราและทำให้เราเอือมระอาด้วยการละเมิดทั้งหลายของเจ้า
25 “เรานี่แหละคือผู้ที่ลบล้างการล่วงละเมิดของเจ้าเพื่อเห็นแก่เราเองและจะไม่จดจำบาปของเจ้าอีกต่อไป
26 จงรื้อฟื้นอดีตเพื่อเรา ให้เรามาโต้กันเถิดจงแถลงความมา เพื่อจะพิสูจน์ว่าเจ้าพ้นข้อกล่าวหา
27 ต้นตระกูลของเจ้าทำบาปผู้นำของเจ้าทรยศเรา
28 ฉะนั้นเราจะหยามผู้สูงศักดิ์ประจำวิหารของเจ้าเราจะมอบยาโคบให้ถูกทำลายย่อยยับและปล่อยอิสราเอลให้เป็นที่ดูหมิ่น