2 แต่ละคนจะเป็นเหมือนที่กำบังลมเป็นที่ลี้ภัยจากพายุเหมือนธารน้ำหลายสายในถิ่นกันดารและร่มเงาของศิลาใหญ่ในดินแดนอันแห้งระโหย
3 แล้วนัยน์ตาของผู้ที่มองเห็นจะไม่ถูกปิดอีกต่อไปและหูของผู้ที่ได้ยินจะฟัง
4 จิตใจของผู้ที่หุนหันจะรู้และเข้าใจและลิ้นตะกุกตะกักจะพูดคล่องฉะฉาน
5 คนโง่จะไม่ได้รับการยกย่องว่าสูงศักดิ์อีกต่อไปทั้งพวกวายร้ายจะไม่ได้รับการเคารพนับถืออย่างสูงอีก
6 เพราะคนโง่พูดแต่เรื่องโฉดเขลาจิตใจของเขาหมกมุ่นในความชั่วร้ายเขาประพฤติชั่วและเผยแผ่เรื่ององค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างผิดๆเขาไม่ให้สิ่งใดกับคนหิวโหยและไม่ยอมให้น้ำกับคนกระหาย
7 วิธีการของพวกวายร้ายนั้นร้ายกาจเขาวางแผนชั่วเพื่อทำลายคนยากไร้ด้วยคำโกหกแม้คำอ้อนวอนของคนขัดสนนั้นถูกต้องเที่ยงธรรม
8 ส่วนคนมีคุณธรรมคิดแต่สิ่งดีงามเขายืนหยัดอยู่ด้วยการกระทำที่ถูกต้องสูงส่ง