12 เรือนของข้าพเจ้าถูกรื้อและนำไปจากข้าพเจ้าเหมือนเต็นท์ของคนเลี้ยงแกะถูกถอนออกไปข้าพเจ้าม้วนเก็บชีวิตของข้าพเจ้าเหมือนช่างทอและพระองค์ทรงตัดข้าพเจ้าออกจากหูกทั้งวันทั้งคืนพระองค์ทรงนำข้าพเจ้ามาถึงจุดจบ
13 ข้าพเจ้าอดทนรอคอยตราบจนรุ่งสางแต่พระองค์ทรงหักกระดูกทั้งสิ้นของข้าพเจ้าประหนึ่งสิงโตทั้งวันทั้งคืนพระองค์ทรงนำข้าพเจ้ามาถึงจุดจบ
14 ข้าพเจ้าร้องอย่างนกนางแอ่นและนกเดินดงข้าพเจ้าครวญครางเหมือนนกเขาดวงตาของข้าพเจ้าหมองช้ำเมื่อเพ่งมองฟ้าสวรรค์ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์เป็นทุกข์ยิ่งนัก โปรดเสด็จมาช่วยข้าพระองค์ด้วยเถิด!”
15 แต่ข้าพเจ้าจะทูลอะไรได้?พระองค์ได้ตรัสกับข้าพเจ้า และเป็นพระองค์เองที่ทรงทำการนี้ข้าพเจ้าจะดำเนินด้วยความถ่อมใจตลอดชีวิตของข้าพเจ้าเพราะความร้าวรานในวิญญาณของข้าพเจ้า
16 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า มนุษย์ดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยสิ่งเหล่านี้และจิตวิญญาณของข้าพระองค์พบชีวิตในสิ่งเหล่านี้ด้วยพระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์หายป่วยและให้ข้าพระองค์มีชีวิตอยู่
17 แน่นอน ที่ข้าพระองค์ทุกข์ทรมานเช่นนี้ก็เป็นผลดีแก่ข้าพระองค์เองโดยความรักของพระองค์ พระองค์ทรงปกป้องข้าพระองค์ให้พ้นจากห้วงหายนะพระองค์ทรงนำบาปทั้งสิ้นของข้าพระองค์ไปไว้ข้างหลังพระองค์
18 เพราะหลุมฝังศพไม่สามารถสรรเสริญพระองค์ความตายไม่สามารถร้องเพลงสรรเสริญพระองค์ผู้ที่ลงไปสู่เหวลึกไม่สามารถหวังในความซื่อสัตย์ของพระองค์