12 โอ ดาวประจำรุ่ง โอรสแห่งรุ่งอรุณ!เจ้าร่วงลงมาจากฟ้าสวรรค์แล้วสิหนาครั้งหนึ่งเจ้าเคยปราบประชาชาติต่างๆ ให้ตกต่ำแต่บัดนี้เจ้าถูกเหวี่ยงทิ้งลงมายังโลกเสียแล้ว!
13 เจ้ารำพึงว่า“เราจะขึ้นไปสวรรค์เราจะยกบัลลังก์ของเราขึ้นเหนือดวงดาราทั้งปวงของพระเจ้าเราจะครอบครองเหนือภูเขาแห่งการชุมนุมบนยอดสูงสุดของภูเขาศักดิ์สิทธิ์
14 เราจะขึ้นไปเหนือเมฆเราจะตีเสมอองค์ผู้สูงสุด”
15 แต่เจ้าถูกนำลงมาสู่หลุมฝังศพมาสู่ห้วงเหวลึก
16 บรรดาผู้ที่เห็นเจ้าก็จ้องมองและใคร่ครวญชะตาของเจ้าว่า“นี่หรือผู้เขย่าโลกและทำให้อาณาจักรต่างๆ สั่นสะท้าน?
17 นี่หรือผู้ที่ทำให้โลกเป็นถิ่นกันดารผู้ล้มล้างนครต่างๆและไม่ยอมปล่อยเชลยกลับคืนถิ่น?”
18 บรรดากษัตริย์ชาติต่างๆนอนอยู่ในหลุมฝังศพของตนอย่างสมเกียรติ