8 เหมือนคนหิวโหยฝันว่าได้กินแต่เมื่อตื่นขึ้นก็ยังหิวอยู่เหมือนคนกระหายน้ำฝันว่าได้ดื่มแต่พอตื่นก็ยังหมดแรงคอแห้งผากและยังไม่สิ้นความกระหายประชาชาติทั้งปวงที่รวมตัวกันมาต่อสู้ภูเขาศิโยน ก็จะเป็นเช่นนี้
9 จงงงงันและประหลาดใจทำเป็นตาบอดมองอะไรไม่เห็นจงเมามายแต่ไม่ใช่เพราะเหล้าโซซัดโซเซแต่ไม่ใช่เพราะเมรัย
10 องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงนำการหลับใหลมาเหนือเจ้าพระเจ้าทรงปิดตาของเจ้า (คือผู้เผยพระวจนะ)พระองค์ทรงคลุมหัวของเจ้า (คือผู้ทำนาย)
11 นิมิตทั้งหมดนี้ไม่มีอะไรเลยสำหรับเจ้านอกจากเป็นถ้อยคำที่ถูกปิดผนึกไว้ในหนังสือม้วน และหากเจ้ายื่นหนังสือม้วนให้คนที่อ่านออกและบอกว่า “ช่วยอ่านให้หน่อย” เขาก็จะตอบว่า “อ่านไม่ได้ มันถูกปิดผนึกไว้”
12 หรือหากเจ้ายื่นให้คนที่อ่านไม่ออกและบอกว่า “ช่วยอ่านให้หน่อย” เขาก็จะตอบว่า “อ่านไม่ออก”
13 องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า“ประชากรเหล่านี้เข้ามาใกล้เราแต่ปากปากของพวกเขาพูดยกย่องเราแต่ใจของพวกเขาห่างไกลจากเราพวกเขานมัสการเราตามกฎเกณฑ์ที่มนุษย์สอนกันมาเท่านั้น
14 ฉะนั้นเราจะทำให้ประชากรเหล่านี้งงงวยอีกครั้งด้วยการอัศจรรย์ซ้อนการอัศจรรย์สติปัญญาของคนมีปัญญาจะพินาศความฉลาดของคนฉลาดจะสูญสิ้น”