1 องค์พระผู้เป็นเจ้าประกาศว่า“วิบัติแก่ลูกหลานที่ดื้อรั้นแก่ผู้ซึ่งทำตามแผนการที่ไม่ได้มาจากเราทำสัญญาไมตรีโดยไม่ได้อาศัยวิญญาณของเราทำบาปซ้อนบาป
2 ผู้ลงไปยังอียิปต์โดยไม่ปรึกษาเราผู้มุ่งขอการอารักขาจากฟาโรห์ขอลี้ภัยใต้ร่มเงาของอียิปต์
3 แต่การอารักขาของฟาโรห์จะกลับเป็นความอัปยศอดสูแก่เจ้าร่มเงาของอียิปต์จะทำให้เจ้าอับอายขายหน้า
4 ถึงแม้พวกเขาจะมีกองทหารอยู่ในโศอันและบรรดาทูตของเขาได้ไปถึงฮาเนส
5 ทุกคนก็จะต้องอับอายขายหน้าเพราะชนชาติซึ่งไม่มีประโยชน์แก่พวกเขาผู้ไม่ให้ความช่วยเหลือหรือประโยชน์อันใดให้แต่ความอับอายและความอัปยศอดสู”
6 พระดำรัสเกี่ยวกับสัตว์ต่างๆ แห่งเนเกบมีดังนี้คณะทูตขนทรัพย์สมบัติมาบนหลังลาและบนโหนกอูฐเดินทางผ่านดินแดนอันยากลำบากและทุกข์ลำเค็ญแดนแห่งราชสีห์และนางสิงห์แดนแห่งงูกะปะและงูแมวเซาเพื่อไปยังชนชาติที่ช่วยเหลืออะไรไม่ได้
7 ไปยังอียิปต์ ซึ่งความช่วยเหลือของเขาเปล่าประโยชน์อย่างแท้จริงเราจึงเรียกอียิปต์ว่า“ราหับผู้ไร้พิษสง”