13 และเพราะดินแดนแห่งประชากรของเราซึ่งรกไปด้วยหนามน้อยใหญ่จงไว้ทุกข์ให้บ้านเรือนทั้งปวงที่รื่นเริงเฮฮาและให้นครสำมะเลเทเมาแห่งนี้
14 ป้อมปราการจะถูกทิ้งร้างนครที่อึกทึกจะถูกทอดทิ้งที่มั่นและหอยามจะกลายเป็นดินแดนร้างตลอดไปเป็นนิตย์เป็นที่สำราญของลา เป็นทุ่งหญ้าสำหรับฝูงแกะ
15 จนกระทั่งพระวิญญาณจะถูกเทจากเบื้องบนลงมาเหนือเราถิ่นกันดารกลับกลายเป็นท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์และท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์ดูเหมือนป่า
16 ความยุติธรรมจะพำนักในถิ่นกันดารและความชอบธรรมจะอาศัยในท้องทุ่งอันอุดมสมบูรณ์
17 ผลของความชอบธรรมจะเป็นสันติสุขสิ่งที่เกิดจากความชอบธรรมจะเป็นความสงบและความมั่นใจตลอดกาล
18 ชนชาติของเราจะอาศัยอยู่ในที่พำนักอันสงบสุขในบ้านที่ปลอดภัยในที่พักอันปราศจากการรบกวน
19 ถึงแม้ว่าลูกเห็บทำให้ป่าเตียนและนครนั้นราบเป็นหน้ากลอง