13 เมื่อเจ้าร้องขอความช่วยเหลือก็ให้รูปเคารพทั้งหลายของเจ้าช่วยเจ้าสิ!ลมจะหอบเอาพวกมันไปแค่ลมหายใจวูบเดียวก็พัดพวกมันปลิวไปได้แต่ส่วนผู้ที่ลี้ภัยในเราจะได้รับดินแดนนั้นเป็นกรรมสิทธิ์และมีสิทธิ์ครอบครองภูเขาศักดิ์สิทธิ์ของเรา”
14 และจะมีเสียงกล่าวว่า“จงสร้างขึ้น จงสร้างขึ้นเถิด จงเตรียมทางไว้!จงขจัดอุปสรรคต่างๆ ออกจากวิถีทางของประชากรของเรา”
15 เพราะพระองค์ผู้สูงเด่นซึ่งดำรงอยู่นิรันดร์ผู้ทรงพระนามว่าบริสุทธิ์ ตรัสว่า“เราอาศัยอยู่ในที่สูงส่งและบริสุทธิ์แต่ก็สถิตกับคนที่สำนึกผิดและถ่อมใจลงเพื่อฟื้นจิตวิญญาณของคนที่ถ่อมใจและฟื้นใจคนที่สำนึกผิด
16 เราจะไม่กล่าวโทษเนืองนิตย์หรือโกรธเคืองอยู่ร่ำไปมิฉะนั้นแล้วจิตวิญญาณของมนุษย์จะสิ้นแรงต่อหน้าเราลมหายใจของมนุษย์ที่เราสร้างขึ้นจะขาดรอน
17 เราโกรธเพราะความโลภที่เป็นบาปหนาของเขาเราลงโทษเขาและหันหน้าหนีด้วยความโกรธแต่เขาก็ยังคงทำตามใจชอบของตน
18 เราได้เห็นวิถีทางของเขาแล้ว แต่เราจะรักษาเขาให้หายเราจะนำเขาและปลอบโยนเขาอีกครั้งหนึ่ง
19 ให้ริมฝีปากของบรรดาผู้ไว้ทุกข์ในอิสราเอลกล่าวคำสรรเสริญสันติสุข สันติสุขแก่ทั้งคนที่อยู่ไกลและอยู่ใกล้เพราะเราจะรักษาพวกเขา” องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนั้น