3 Bada, Josafat, beldurrac harritua, eman cen gucia Jaunaren othoiztera, eta Juda guciari barur bat manatu çaroen.
4 Eta Juda gucia bildu cen Jaunaren othoiztera, eta oro beren hirietaric ethorri ciren halaber haren errequeitzera.
5 Eta Josafat xutic jarriric Judaco eta Jerusalemeco baldarnaren erdian, Jaunaren etchean, lorio berriaren aitzinean,
6 Erran çuen: Gure arbasoen Jainco Jauna, çu çare ceruco Jaincoa eta jendaqui gucien erresumetaco nausia; çure escuan dira indarra eta ahala, eta nihorc çuri buru eguin ez deçaque.
7 Gure Jaincoa, ez othe ditutzu çuc Israelgo çure populuaren aitzinean hil lur huntaco egoiliarrac, eta hau bethicotzat eman çure adisquide Abrahamen ondoregoari?
8 Eta huntan egoitza eguin dute, eta hemen çure icenari saindutegui bat alchatu dute, ciotelaric:
9 Baldin gure gainera erorcen badira gaitzac, juiamenduco ezpata, içurritea eta gosetea, çure aitzinean jarrico gare etche huntan, ceinetan çure icena deithua baita; eta gure atsecabeetan çuri eguinen darotzugu deihadar, eta ençunen eta itzurraraciren gaituçu.