26 Sang Prabu ugi nguningani prakawis punika sadaya, awit saking punika kawula kalawan tatag saha tanpa tedheng aling-aling matur wonten ing ngarsanipun. Kawula yakin, bilih sadaya punika boten wonten satunggal kemawon ingkang dereng nate kapirengaken, awit prakawis punika boten kalampahan wonten ing panggenan ingkang kiwa.
27 Punapa paduka, dhuh, Sang Prabu Agripa, pitados dhateng para nabi? Kawula sumerep, bilih paduka pitados.”
28 Paring wangsulane Sang Prabu Agripa: “Meh bae kowe ngyakinake aku supaya dadi wong Kristen!”
29 Unjuke Rasul Paulus: “Kawula badhe ndedonga dhateng Gusti Allah, supados boten namung paduka kemawon, nanging ugi tiyang-tiyang sanes ingkang wonten ngriki saha mirengaken atur kawula punika, enggal utawi dangu-dangu, sami dados kadosdene kawula, kajawi blenggu punika.”
30 Sang Nata, Sang Walinagara tuwin Sang Putri Bernike lan kabeh kang padha lenggah banjur padha jumeneng.
31 Nalika miyos, padha reraosan: “Tiyang punika boten nglampahi ingkang kenging paukuman pejah utawi paukuman pakunjaran.”
32 Sang Prabu Agripa ngandika marang Sang Festus: “Tiyang punika sajatosipun sampun saged luwar, upami boten nginggahaken prakawisipun dhumateng Sang Nata Agung.”