10 Но кога човекот умре, останува покосен, кога смртникот издивне, каде е тој тогаш?
11 Сета вода од морето може да испари, и да секнат реките, да пресушат сосем,
12 но човекот кога ќе легне, не станува веќе, додека се небесата, не ќе се крене.
13 О, кога би сакал да ме скриеш во Шеолот, да ме засолниш додека не Ти помине гневот, да ми определиш рок, кога ќе си спомниш за мене!
14 Зашто, кога човекот умре, зар може да оживее? Би те чекал во сите денови на своето војување, додека не дојдеш да ми дадеш смена.
15 Би ме повикал, а јас би се одѕвал; имаш желба за делото на Своите раце.
16 А сега дебнеш над секој мој чекор, не сакаш да ми простиш ниеден грев,