1 „Здивот ми исчезнува, моите денови гаснат, ми останаа уште гробиштата.
2 Еве, потсмевачите ме грабнаа, од навреди не можам да затворам око.
3 Затоа заштити ме и биди ми сигурност, кога никој друг нејќе да ми удри во дланката.
4 Зашто, ги лиши од разумот нивните срца и не ќе им дозволиш да се издигнат.
5 Како тој што имотот им го дели на другарите, така гаснат очите на неговите деца.
6 На сите народи им станав за потсмев, оној - кому секој може да му плукне во лицето.
7 Од тага видот ми се помрачува во очите, моите делови на телото стануваат како сенка.