3 додека ги слушам укорите што ме срамат, но мојот дух на разумот веќе ќе најде умен одговор.
4 Зар тебе не ти е познато од старо време, од кога е поставен човекот на земјата,
5 дека е кратковремена радоста на нечесниот, дека среќата на безбожникот поминува како миг?
6 Макар со растот да порасте и до небото, а неговата глава да допре до облаците,
7 тој исчезнува засекогаш како призрак. Кои го видоа велат: „Каде е сега тој?”
8 Тој се расплинува како сон без трага, исчезнува како ноќен привид.
9 Ниедно око нема веќе да го гледа, ниту неговото место ќе го види.