12 Луѓето на умирање офкаат низ градовите, и душите на ранетите викаат за помош, но Бог се оглушува на сè тоа.
13 Има такви, кои ја мразат светлината: не ги признаваат нејзините патишта, ниту се придржуваат до нејзините патеки.
14 Убиецот се крева во мракот, ги коле бедниот и сиромашниот.
15 Окото на прељубникот копнее за примрак: „Никој нема да ме види,” вели тој и го прекрива своето лице со превез.
16 Во темнината ги пробива куќите, оние куќи, кои ги забележал дење. Тие не сакаат да знаат за светлина.
17 Зората им е како смртна сенка: штом зазори силен страв ги фаќа.
18 Тој е побрз од водите, избегнувајќи го патот преку лозјата, неговите имоти се проколнати во земјата.