21 Стана жесток кон мене, со претешка рака се нафрлаш кон мене.
22 Ме креваш со виор, со него ме носиш, ме вртиш силно во вртеж на бурата.
23 Да, знам дека ме предаде на смртта, на заедничкото собиралиште на сите живи.
24 Не ја испружува ли раката давеникот, не вика ли кога ќе падне во неволја?
25 Не плачев ли за страдалниците, не се ли сожали мојата душа за сиромашниот?
26 Се надевав на среќата, а дојде несреќата; ја чекав светлината, а, ете, темнина ме зави.
27 Утробата врие во мене непрекратно, ми донесува нови страдања, секој ден.