24 Не ја испружува ли раката давеникот, не вика ли кога ќе падне во неволја?
25 Не плачев ли за страдалниците, не се ли сожали мојата душа за сиромашниот?
26 Се надевав на среќата, а дојде несреќата; ја чекав светлината, а, ете, темнина ме зави.
27 Утробата врие во мене непрекратно, ми донесува нови страдања, секој ден.
28 Одам поцрнет, но никој не ме теши; Станувам во собранието - за да извикам.
29 Станав брат на шакалите и им станав другар на ноевите.
30 Сета кожа поцрне на мене, и оган ми ги изгоре коските.