15 Некаков здив ми помина преку лицето, се кренаа влакната на моето тело.
16 Некој стоеше - не му го познав лицето - но со ликот беше пред моите очи. Насекаде тишина; тогаш чув шепот:
17 Зар некој смртник е поправеден од Бога? Зар човекот е почист од својот Создател?
18 Не им верува веќе ни на своите слуги и ги обвинува Своите ангели за грешки -
19 тогаш колку повеќе: гостите на глинените станови, чија основа е во земниот прав. Ете, ги сотираат нив како молци:
20 ги претворуваат во прав од утрото до мракот, исчезнуваат засекогаш - никој и не забележува.
21 Зар не ќе помине величието нивно? Тие умираат, но не со мудрост.”