1 Да зборувам на сите човечки јазици, па дури и на ангелски, штом љубов немам, ќе бидам бакар, што ѕвони, или кимвал, што ѕвечи.
2 Да имам пророчки дар и да ги знам сите тајни, да го имам сето знаење, а и така силна вера, што и планини да преместувам, – ако љубов немам, ништо не сум.
3 И да го раздадам целиот свој имот, да го предадам телото да ми изгори, – штом љубов немам, ништо не ми користи.
4 Љубовта е великодушна, полна со добрина, љубовта не завидува, љубовта не се превознесува, не е горделива,
5 не е непристојна, не бара свое, не се срди, не памти зло,
6 не се радува на неправда, туку се радува на вистина,
7 сѐ покрива, во сѐ верува, на сѐ се надева, сѐ поднесува.
8 Љубовта никогаш не пропаѓа. А пророкувањата? Ќе минат. Јазиците? Ќе замолкнат. Знаењето? Ќе исчезне.
9 Зашто само делумно спознаваме и само делумно пророкуваме;
10 а кога ќе дојде совршеното, тогаш ќе исчезне делумното.
11 Кога бев дете, зборував како дете, како дете мислев, како дете размислував; а кога станав маж, го оставив детското.
12 Сега гледаме како низ огледало, нејасно, а тогаш – лице в лице; сега спознавам делумно, а тогаш ќе спознаам совршено како што и сум спознаен.
13 А сега остануваат овие три работи: верата, надежта и љубовта; најголема меѓу нив е љубовта.