1 Беше, пак, болен некој си Лазар, од Витанија, од селото на Марија и нејзината сестра Марта.
2 А Марија, чиј брат Лазар се разболе, беше онаа која Го помаза Господа со миро и ги избриша нозете Негови со својата коса.
3 Тогаш сестрите нарачаа по Него, велејќи: „Господи, ете, оној што го милуваш, болен е.“
4 Штом чу Исус, рече: „Таа болест не е за умирање, туку за слава Божја, за да се прослави Синот Божји преку неа.“
5 А Исус ги сакаше Марта, нејзината сестра, и Лазар.
6 А кога чу дека е болен, тогаш остана уште два дни во местото каде што се наоѓаше.
7 Потоа им рече на учениците: „Да отидеме пак во Јудеја!“
8 Учениците Му рекоа: „Рави, сега сакаа да Те убијат со камења, и пак ли таму ќе одиш?“
9 Исус одговори: „Нели има дванаесет часови во денот? Кој оди дење, не се сопнува, зашто ја гледа светлината на овој свет;
10 а кој оди ноќе, се сопнува, зашто нема светлина во него.“
11 Ова им го кажа, а потоа им рече: „Лазар, пријателот наш, заспал; но одам да го разбудам.“
12 Тогаш учениците Негови рекоа: „Господи, ако заспал, ќе стане.“
13 Исус го рече тоа за смртта негова, а тие мислеа дека говори за заспивање со сон.
14 Тогаш Исус рече отворено: „Лазар умре!
15 Но се радувам заради вас што не бев таму, та да поверувате – туку, да отидеме кај него.“
16 Тогаш Тома, наречен Близнак, им рече на учениците: „Да отидеме и ние да умреме со него.“
17 Кога дојде Исус, откри дека тој веќе четири дена е во гроб.
18 А Витанија беше близу до Ерусалим, околу петнаесет стадии;
19 и мнозина Јудејци беа дошле кај Марта и Марија да ги утешат за нивниот брат.
20 Кога чу Марта дека доаѓа Исус, излезе пред Него; а Марија седеше дома.
21 Тогаш Марта Му рече на Исус: „Господи, ако беше Ти овде, брат ми немаше да умре.
22 Но и сега знам што и да посакаш од Бога, Бог ќе ти даде.“
23 Исус ѝ рече: „Твојот брат ќе воскресне!“
24 Марта Му рече: „Знам дека ќе воскресне при воскресението, во последниот ден.“
25 А Исус ѝ рече: „Јас сум воскресението и животот; кој верува во Мене, и да умре, ќе живее.
26 И секој што живее и верува во Мене, нема да умре довека. Го веруваш ли тоа?“
27 Таа Му одговори: „Да, Господи, јас поверував дека си Ти Христос, Синот Божји, што треба да дојде во светот.“
28 Штом го рече тоа, отиде и ја повика сестра си Марија тајно, велејќи: „Учителот е овде и те вика.“
29 Таа кога чу, стана бргу и отиде кај Него;
30 зашто Исус уште не беше дошол во селото, а стоеше каде што Го беше дочекала Марта.
31 Јудејците, што беа со неа дома и ја утешуваа, кога видоа дека Марија стана бргу и излезе, отидоа и тие по неа, мислејќи дека ќе оди на гробот да плаче.
32 А Марија, штом пристигна таму каде што беше Исус и кога Го виде, падна пред нозете Негови и рече: „Господи, да беше ти овде, немаше да умре брат ми!“
33 Исус, пак, кога ја виде како плаче, и Јудејците што беа дошле со неа како плачат, се натажи во духот и се потресе,
34 па рече: „Каде сте го положиле?“ Му рекоа: „Господи, дојди и види!“
35 Исус просолзи.
36 Тогаш Јудејците рекоа: „Гледај, колку го сакал!“
37 Некои од нив, пак, велеа: „Не можеше ли Овој, што ги отвори очите на слепиот, да направи и овој да не умре?“
38 А Исус пак се нажали во Себе и дојде до гробот; тоа беше пештера и камен навален на неа.
39 Рече Исус: „Кренете го каменот!“ Марта, сестрата на умрениот, Му рече: „Господи, мириса веќе; има четири дена откако е умрен!“
40 Исус ѝ рече: „Не ли ти реков дека, ако веруваш, ќе ја видиш славата Божја?“
41 Тогаш го дигнаа каменот каде што лежеше умрениот. А Исус ги подигна очите угоре и рече: „Оче, Ти благодарам што Ме услиши.
42 Јас знаев дека Ти секогаш Ме услишуваш; но ова го реков заради народов што стои наоколу, за да поверуваат дека Ти си Ме пратил.“
43 Кога го рече ова, извика со силен глас: „Лазаре, излези надвор!“
44 излезе умрениот, завиткан во платно по рацете и нозете; а лицето забрадено со крпа. Им рече Исус: „Одвиткајте го и оставете го да оди!“
45 Тогаш мнозина од Јудејците што беа дошле со Марија и видоа што направи Исус, поверуваа во Него.
46 Некои од нив отидоа кај фарисеите и им рекоа што направи Исус.
47 Тогаш првосвештениците и фарисеите го собраа синедрионот и рекоа: „Што да правиме? Овој Човек прави многу чуда.
48 Ако Го оставиме така, сите ќе поверуваат во Него и ќе дојдат Римјаните, па ќе ни ја одземат и земјата и народот.“
49 А еден, пак, од нив, Кајафа, кој таа година беше првосвештеник, им рече: „Вие ништо не знаете,
50 ниту помислувате дека е поарно за нас да умре еден човек за народот, отколку сиот народ да пропадне.“
51 А ова не го рече тој сам од себе, туку, бидејќи беше првосвештеник таа година, прорече дека Исус ќе умре за народот;
52 и не само за народот, туку и за да ги собере заедно растурените Божји чеда.
53 Од тој ден се согласија да Го убијат.
54 Заради тоа Исус веќе не одеше јавно меѓу Јудејците, а оттаму отиде во крај, близу една пустина, во градот наречен Ефрем, и таму се задржа со учениците Свои.
55 А се наближуваше Пасха јудејска и мнозина од тој крај отидоа во Ерусалим пред Пасха, за да се очистат.
56 Тогаш Го бараа Исуса и, стоејќи во храмот, си разговараа меѓу себе: „Што мислите? Нема ли да дојде на празникот?“
57 А првосвештениците и фарисеите беа веќе издале заповед, ако некој дознае каде е, да јави, за да Го фатат.