1 Кога разбра Исус дека фарисеите чуле дека Тој придобива повеќе ученици отколку Јован и крштеваше,
2 макар што Самиот Исус не крштеваше, туку учениците Негови,
3 ја напушти Јудеја и отиде пак во Галилеја.
4 Требаше да мине преку Самарија.
5 Така, дојде во самарјанскиот град, наречен Сихар, близу до земјиштето, што му го даде Јаков на својот син Јосиф.
6 Таму беше изворот на Јаков. Исус, пак, изморен од патот, седна покрај изворот; а беше околу шестиот час.
7 Дојде една жена од Самарија, за да полни вода. Исус ѝ рече: „Дај Ми да пијам!“
8 А учениците Негови беа отишле во градот да купат храна.
9 Жената Самарјанка Му рече: „Како Ти, Јудеец, бараш од мене, жена Самарјанка, да пиеш?“ Зашто Јудејците со Самарјаните не се мешаат.
10 Исус ѝ одговори и рече: „Кога би го знаела дарот Божји и Кој е Овој што ти вели: ‚Дај Ми да пијам‘ – ти самата би побарала од Него и Тој би ти дал жива вода.“
11 Жената Му рече: „Господи, Ти немаш ведро, а кладенецот е длабок; од каде, пак, имаш жива вода?
12 Зар си Ти поголем од нашиот татко Јаков, кој ни го даде овој кладенец!? И самиот тој пиеше од него, и синовите негови, и добитокот негов!“
13 Исус ѝ одговори и рече: „Секој што пие од оваа вода, пак ќе ожедни;
14 а кој пие од водата, што ќе му ја дадам Јас, нема никогаш да ожедни; таа во него ќе стане извор на вода што ќе тече во живот вечен.“
15 Жената Му рече: „Господи, дај ми таква вода за да не ожеднувам, ниту да идам овде за полнење!“
16 Исус ѝ рече: „Оди, повикај го твојот маж и дојди тука!“
17 Жената одговори и Му рече: „Немам маж.“ Исус ѝ рече: „Право кажа дека немаш маж;
18 зашто петмина мажи си имала и овој, што го имаш сега, не ти е маж; право рече.“
19 Жената Му одговори: „Господи, гледам дека си Ти пророк!
20 Нашите татковци се поклонуваа на оваа планина, а вие велите дека во Ерусалим е местото каде што треба да се поклонуваме.“
21 Исус ѝ рече: „Жено, верувај Ми дека доаѓа време кога ниту на оваа планина, ниту во Ерусалим не ќе се поклонувате на Отецот.
22 Вие му се поклонувате на она што не го знаете, а ние се поклонуваме на она што го знаеме; зашто спасението е од Јудејците.
23 Но иде време и веќе дошло кога вистинските поклоници ќе Му се поклонуваат на Отецот во дух и вистина, зашто Отецот сака такви да бидат оние кои Му се поклонуваат.
24 Бог е Дух и оние што Му се поклонуваат, треба да се поклонуваат во дух и вистина.“
25 Жената Му рече: „Знам дека ќе дојде Месија, наречен Христос; кога ќе дојде Тој, сѐ ќе ни каже.“
26 А Исус ѝ рече: „Јас сум, Кој зборува со тебе.“
27 И тогаш дојдоа учениците Негови и се зачудија дека говореше со жена; но ниеден не Му рече: „Што сакаш?“ или: „Зошто зборуваш со неа?“
28 А жената ја остави својата стомна и отиде в град и им рече на луѓето:
29 „Дојдете, видете Го човекот Кој ми кажа сѐ што сум направила. Да не е Тој Христос?“
30 Тогаш тие излегоа од градот и тргнаа кон Него.
31 Во тоа време, пак, учениците Го молеа, велејќи: „Рави, јади!“
32 Но Тој им рече: „Јас имам храна за јадење, што вие не ја знаете.“
33 Тогаш учениците си проговорија меѓу себе: „Да не Му донел некој да јаде?“
34 А Исус им рече: „Мојата храна е да ја исполнувам волјата на Оној Кој Ме пратил и да го извршам Неговото дело.
35 Не велите ли вие дека уште четири месеци, па ќе настане жетва? А јас, пак, ви кажувам: подигнете го погледот и видете ги нивите како веќе побелеле, готови за жетва.
36 И жетварот веќе добива плата и собира род за вечен живот, та да се радуваат заедно и сејачот и жетварот.
37 Зашто во ова вистинита станува поговорката: ‚Еден сее, а друг жнее.‘
38 Јас ве испратив да го жнеете она за што не сте се труделе; други се трудеа, а вие влеговте во нивниот труд.“
39 И мнозина Самарјани од оној град поверуваа во Него поради зборовите на жената која сведочеше: „Ми кажа сѐ што сум направила.“
40 Кога дојдоа, пак, Самарјаните кај Него, Го замолија да остане кај нив. И Тој остана таму два дена.
41 И уште повеќе поверуваа поради словото Негово;
42 а на жената ѝ велеа: „Сега веќе не веруваме само заради твоето кажување, зашто сами чувме и знаеме дека Тој е Спасителот на светот, Христос.“
43 А по два дни, Тој замина оттаму и отиде во Галилеја.
44 Зашто Сам Исус беше посведочил дека пророкот во своето родно место нема чест.
45 Кога дојде, пак, во Галилеја, Галилејците Го примија, зашто беа виделе сѐ што извршил во Ерусалим на празникот; зашто и тие беа на празникот.
46 И така, Исус пак дојде во Кана Галилејска, каде што беше претворил вода во вино. Имаше еден царски човек, чиј син беше болен во Капернаум.
47 Тој, штом чу дека Исус пристигнал од Јудеја во Галилеја, отиде кај Него и Го замоли да слезе и да му го излекува синот, зашто беше на умирање.
48 А Исус му рече: „Ако не видите знаци и чуда, нема да поверувате?“
49 Царскиот човек Му рече: „Господи, дојди додека уште не ми умрело детето!“
50 А Исус му одговори: „Оди си! Твојот син е жив!“ И човекот поверува на зборот што му го кажа Исус и си замина.
51 И веднаш, уште додека слегуваше, го сретнаа слугите негови и му јавија: „Синот твој е жив!“
52 А тој ги праша за часот кога му станало полесно. Тие му одговорија: „Од вчера во седмиот час веќе нема треска.“
53 Тогаш таткото разбра дека тоа станало во истиот час кога Исус му рече: „Твојот син е жив!“ И поверува тој и целиот негов дом.
54 Ова беше второто чудо што го изврши Исус, кога пристигна од Јудеја во Галилеја.