สดุดี 127 TNCV

(บทเพลงใช้แห่ขึ้นไปยังเยรูซาเล็ม บทประพันธ์ของโซโลมอน)

1 หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงสร้างบ้านผู้สร้างลงแรงไปก็เหนื่อยเปล่าหากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงพิทักษ์รักษานครคนยามยืนเฝ้าอยู่ก็เหนื่อยเปล่า

2 เป็นการเหนื่อยเปล่าที่ท่านลุกขึ้นแต่เช้ามืดทำงานจนดึกดื่นตรากตรำเพื่อปากเพื่อท้องเพราะพระเจ้าทรงให้ผู้ที่พระองค์ทรงรักหลับสบาย

3 บุตรทั้งหลายเป็นมรดกจากองค์พระผู้เป็นเจ้าบุตรหลานเป็นบำเหน็จจากพระองค์

4 บุตรที่เกิดแก่คนหนุ่มฉกรรจ์เป็นเหมือนลูกศรในมือนักรบ

5 ความสุขมีแก่ผู้ที่มีลูกธนูอยู่เต็มแล่งเขาจะไม่ต้องอับอายเมื่อขับเคี่ยวกับศัตรูที่ประตูเมือง