1 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ข้าพระองค์ลี้ภัยในพระองค์ขออย่าให้ข้าพระองค์อับอายเลยขอทรงกอบกู้ข้าพระองค์ในความชอบธรรมของพระองค์
2 ขอทรงเอียงพระกรรณสดับฟังและเสด็จมาช่วยข้าพระองค์โดยเร็วขอทรงเป็นศิลาให้ข้าพระองค์เข้าลี้ภัยและเป็นป้อมปราการมั่นคงเพื่อช่วยข้าพระองค์ให้ปลอดภัย
3 เพราะพระองค์ทรงเป็นศิลาและเป็นป้อมปราการของข้าพระองค์ฉะนั้นขอทรงนำและชี้ทางแก่ข้าพระองค์ โดยเห็นแก่พระนามของพระองค์
4 ขอทรงช่วยข้าพระองค์ให้พ้นจากกับดักที่ดักข้าพระองค์ไว้เพราะพระองค์ทรงเป็นที่ลี้ภัยของข้าพระองค์
5 ข้าพระองค์มอบจิตวิญญาณของข้าพระองค์ไว้ในพระหัตถ์ของพระองค์ข้าแต่พระยาห์เวห์พระเจ้าผู้ทรงซื่อสัตย์ ขอทรงไถ่ข้าพระองค์เถิด
6 ข้าพระองค์เกลียดชังผู้ที่ยึดมั่นในรูปเคารพอันไร้ค่าข้าพระองค์วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้า
7 ข้าพระองค์จะเปรมปรีดิ์และชื่นชมยินดีในความรักมั่นคงของพระองค์เพราะพระองค์ทรงเห็นความทุกข์ลำเค็ญของข้าพระองค์และทรงทราบความเจ็บปวดรวดร้าวในจิตใจของข้าพระองค์แล้ว
8 พระองค์ไม่ได้ทรงมอบข้าพระองค์ไว้ในมือศัตรูแต่ทรงวางย่างเท้าของข้าพระองค์ไว้ในที่กว้างขวาง
9 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงเมตตาข้าพระองค์ เพราะข้าพระองค์กำลังทุกข์ใจดวงตาของข้าพระองค์หม่นหมองเพราะความทุกข์โศกทั้งกายและวิญญาณบอบช้ำเพราะความทุกข์ระทม
10 ชีวิตของข้าพระองค์สูญไปกับความปวดร้าวและปีเดือนของข้าพระองค์สูญไปกับการคร่ำครวญกำลังวังชาของข้าพระองค์อ่อนลงเพราะความทุกข์ลำเค็ญของข้าพระองค์กระดูกของข้าพระองค์ก็เสื่อมไป
11 เนื่องจากศัตรูทั้งปวงของข้าพระองค์ข้าพระองค์ตกเป็นขี้ปากให้เพื่อนบ้านเย้ยหยันข้าพระองค์เป็นที่น่าขยาดสำหรับเพื่อนฝูงคนที่พบเห็นข้าพระองค์บนถนนก็รีบหนีไป
12 ข้าพระองค์ถูกลืมประหนึ่งคนที่ตายแล้วข้าพระองค์กลายเป็นเหมือนภาชนะที่แตก
13 ข้าพระองค์ได้ยินคำนินทาว่าร้ายจากหลายฝ่ายมีความหวาดผวาอยู่รอบด้านพวกเขาคบคิดกันเล่นงานข้าพระองค์หมายเอาชีวิตของข้าพระองค์
14 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า แต่ข้าพระองค์วางใจในพระองค์ข้าพระองค์กล่าวว่า “พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์”
15 วันเวลาของข้าพระองค์อยู่ในพระหัตถ์ของพระองค์ขอทรงปลดปล่อยข้าพระองค์จากมือของเหล่าศัตรูจากบรรดาผู้ที่ตามล่าเอาชีวิตของข้าพระองค์
16 ขอพระพักตร์ของพระองค์ทอแสงเหนือ ผู้รับใช้ของพระองค์โปรดช่วยข้าพระองค์ให้รอดโดยความรักมั่นคงของพระองค์
17 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขออย่าให้ข้าพระองค์ได้อายเพราะข้าพระองค์ร้องทูลต่อพระองค์แต่ขอให้คนชั่วได้รับความอดสูขอให้เขานอนนิ่งเงียบในหลุมฝังศพ
18 ขอให้ริมฝีปากโป้ปดของเขาต้องนิ่งเงียบเพราะด้วยความเย่อหยิ่งและการดูหมิ่นดูแคลนเขาพูดว่าร้ายคนชอบธรรมอย่างยโสโอหัง
19 ความประเสริฐของพระองค์นั้นยิ่งใหญ่สักเท่าใดที่พระองค์ทรงสะสมไว้เพื่อเหล่าผู้ยำเกรงพระองค์ที่พระองค์ทรงจัดเตรียมไว้ต่อหน้าคนทั้งหลายเพื่อผู้ที่ลี้ภัยในพระองค์
20 ในร่มเงาที่พระองค์ทรงสถิตอยู่ พระองค์ทรงซ่อนเขาไว้ให้พ้นจากการปองร้ายของมนุษย์ในที่ประทับของพระองค์ พระองค์ทรงรักษาเขาไว้ให้พ้นจากคำกล่าวหาทั้งปวง
21 ขอถวายสรรเสริญแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าเพราะพระองค์ทรงแสดงความรักอันอัศจรรย์ต่อข้าพระองค์เมื่อข้าพระองค์อยู่ในเมืองที่ถูกล้อมไว้
22 ในยามตกใจ ข้าพระองค์กล่าวว่า“ข้าพระองค์ถูกตัดออกจากสายพระเนตรของพระองค์!”แต่พระองค์ทรงสดับฟังคำทูลขอพระเมตตาของข้าพระองค์เมื่อข้าพระองค์ร้องทูลให้ทรงช่วย
23 ประชากรทั้งสิ้นของพระเจ้าเอ๋ย จงรักองค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงปกป้องรักษาผู้ที่ซื่อสัตย์แต่ผู้ที่เย่อหยิ่งอวดดี พระองค์ทรงลงโทษอย่างเต็มที่
24 จงเข้มแข็งและกล้าหาญเถิดท่านทั้งหลายที่ฝากความหวังในองค์พระผู้เป็นเจ้า