1 ข้าแต่พระเจ้า กวางกระหายหาธารน้ำฉันใดจิตวิญญาณของข้าพระองค์ก็โหยหาพระองค์ฉันนั้น
2 จิตวิญญาณของข้าพระองค์กระหายหาพระเจ้าผู้ทรงพระชนม์อยู่เมื่อไหร่หนอ ข้าพระองค์จะได้ไปเข้าเฝ้าต่อหน้าพระองค์?
3 ข้าพระองค์กินน้ำตาต่างอาหารทั้งวันทั้งคืนขณะที่ผู้คนพูดกับข้าพระองค์วันยังค่ำว่า“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
4 ข้าพระองค์ยังจำสิ่งเหล่านี้ได้เมื่อข้าพระองค์ระบายความในใจออกมาจำได้ถึงครั้งที่ข้าพระองค์เคยไปร่วมกับฝูงชนนำขบวนสู่พระนิเวศของพระเจ้าด้วยเสียงโห่ร้องยินดีและขอบพระคุณพระเจ้าในเทศกาลฉลอง
5 จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงท้อแท้?เหตุใดจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายในข้าพเจ้า?จงหวังในพระเจ้าเพราะข้าพเจ้าจะยังคงสรรเสริญพระองค์พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า
6 จิตวิญญาณของข้าพระองค์ท้อแท้อยู่ภายในข้าพระองค์ฉะนั้นข้าพระองค์จะระลึกถึงพระองค์จากดินแดนแห่งแม่น้ำจอร์แดนจากยอดภูเขาเฮอร์โมน จากภูเขามิซาร์
7 ที่ลึกกู่เรียกที่ลึกด้วยเสียงน้ำตกกึกก้องของพระองค์กระแสคลื่นและน้ำหลากของพระองค์ท่วมท้นข้าพระองค์
8 ยามกลางวัน องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาความรักมั่นคงของพระองค์ยามกลางคืน บทเพลงของพระองค์อยู่กับข้าพเจ้าเป็นคำอธิษฐานต่อพระเจ้าแห่งชีวิตของข้าพเจ้า
9 ข้าพเจ้าทูลพระเจ้าพระศิลาของข้าพเจ้าว่า“เหตุใดทรงลืมข้าพระองค์แล้ว?เหตุใดข้าพระองค์ต้องระทมทุกข์ต้องทนการข่มเหงรังแกของศัตรู?”
10 ข้าพระองค์ร้าวรานเข้าไปถึงกระดูกยามเมื่อถูกศัตรูเหยียดหยามตลอดวันเขาเยาะเย้ยว่า“พระเจ้าของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
11 จิตวิญญาณของข้าพเจ้าเอ๋ย เหตุใดเจ้าจึงท้อแท้?เหตุใดจึงกระสับกระส่ายอยู่ภายในข้าพเจ้า?จงหวังในพระเจ้าเพราะข้าพเจ้าจะยังคงสรรเสริญพระองค์พระผู้ช่วยให้รอดของข้าพเจ้าและพระเจ้าของข้าพเจ้า