1 ข้าแต่พระยาห์เวห์ พระเจ้าผู้ทรงช่วยข้าพระองค์ให้รอดข้าพระองค์เฝ้าร้องทูลต่อหน้าพระองค์ทั้งวันทั้งคืน
2 ขอให้คำอธิษฐานของข้าพระองค์ขึ้นมาถึงต่อหน้าพระองค์โปรดเอียงพระกรรณสดับคำร้องทูลของข้าพระองค์
3 เพราะจิตวิญญาณของข้าพระองค์ทุกข์ร้อนยิ่งนักและชีวิตของข้าพระองค์เฉียดใกล้หลุมฝังศพ
4 ข้าพระองค์ถูกนับรวมอยู่ในกลุ่มคนที่ลงสู่หลุมข้าพระองค์เหมือนคนไม่มีเรี่ยวแรง
5 ข้าพระองค์ถูกแยกไว้ในหมู่คนตายเหมือนผู้ที่ถูกฆ่าซึ่งนอนอยู่ในหลุมฝังศพผู้ที่พระองค์จะไม่ทรงนึกถึงอีกต่อไปผู้ที่พระองค์จะไม่ทรงเหลียวแลอีกต่อไป
6 พระองค์ทรงให้ข้าพระองค์จมลงในหลุมที่ลึกที่สุดในห้วงลึกที่มืดมิดที่สุด
7 พระพิโรธของพระองค์ตกหนักอยู่เหนือข้าพระองค์พระองค์ทรงให้กระแสคลื่นของพระองค์ซัดท่วมข้าพระองค์เสลาห์
8 พระองค์ทรงทำให้เพื่อนสนิทตีตัวออกห่างจากข้าพระองค์ทรงทำให้ข้าพระองค์น่ารังเกียจชิงชังข้าพระองค์ถูกกักกันและหมดทางหนี
9 ดวงตาของข้าพระองค์หม่นหมองเพราะความทุกข์โศกข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้าข้าพระองค์ทูลวิงวอนต่อพระองค์ทุกวันข้าพระองค์ยกมือต่อพระองค์
10 พระองค์ทรงสำแดงการอัศจรรย์แก่คนตายหรือ?ผู้ที่ตายแล้วลุกขึ้นสรรเสริญพระองค์หรือ?เสลาห์
11 ความรักมั่นคงของพระองค์ถูกประกาศในหลุมฝังศพหรือ?ความซื่อสัตย์ของพระองค์ถูกประกาศในแดนพินาศหรือ?
12 การอัศจรรย์ของพระองค์เป็นที่รู้จักในแดนแห่งความมืดมิดหรือ?พระราชกิจอันชอบธรรมของพระองค์เป็นที่รู้จักในแดนที่ถูกลืมหรือ?
13 แต่ข้าพระองค์ร้องทูลให้ทรงช่วย ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้ายามเช้าคำอธิษฐานของข้าพระองค์ขึ้นถึงพระองค์
14 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เหตุใดทรงทอดทิ้งข้าพระองค์?เหตุใดทรงซ่อนพระพักตร์หนีจากข้าพระองค์?
15 ตั้งแต่เยาว์วัย ข้าพระองค์ทุกข์ทรมานและเฉียดใกล้ความตายข้าพระองค์เผชิญความน่าสะพรึงกลัวของพระองค์และหมดหวัง
16 พระพิโรธของพระองค์ท่วมท้นข้าพระองค์ความน่าสะพรึงกลัวของพระองค์ทำลายข้าพระองค์
17 สิ่งเหล่านั้นโหมกระหน่ำข้าพระองค์ตลอดทั้งวันเหมือนน้ำหลากท่วมข้าพระองค์จนมิด
18 พระองค์ทรงพรากคนรัก และญาติมิตรไปหมดเหลือแต่ความมืดที่เป็นเพื่อนสนิทของข้าพระองค์