สดุดี 63 TNCV

(บทสดุดีของดาวิด เมื่ออยู่ในถิ่นกันดารยูดาห์)

1 ข้าแต่พระเจ้า พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าของข้าพระองค์ข้าพระองค์แสวงหาพระองค์อย่างจริงจังจิตวิญญาณของข้าพระองค์กระหายหาพระองค์ร่างกายของข้าพระองค์โหยหาพระองค์ในดินแดนแห้งแล้งกันดารในที่ซึ่งไม่มีน้ำ

2 ข้าพระองค์เคยเห็นพระองค์ในสถานนมัสการได้เห็นฤทธานุภาพและพระเกียรติสิริของพระองค์

3 เพราะความรักของพระองค์ดียิ่งกว่าชีวิตริมฝีปากของข้าพระองค์จะยกย่องเทิดทูนพระองค์

4 ข้าพระองค์จะสรรเสริญพระองค์ตราบเท่าที่ข้าพระองค์มีชีวิตอยู่จะชูมือขึ้นในพระนามของพระองค์

5 จิตวิญญาณของข้าพระองค์จะอิ่มเอมเหมือนได้รับอาหารชั้นเยี่ยมปากของข้าพระองค์จะร้องเพลงสรรเสริญพระองค์

6 ขณะอยู่บนที่นอน ข้าพระองค์คิดถึงพระองค์ข้าพระองค์คิดคำนึงถึงพระองค์ตลอดคืน

7 เพราะพระองค์ทรงเป็นผู้ช่วยเหลือข้าพระองค์ข้าพระองค์จึงร้องเพลงอยู่ในร่มปีกของพระองค์

8 จิตวิญญาณข้าพระองค์ยึดมั่นในพระองค์พระหัตถ์ขวาของพระองค์ค้ำจุนข้าพระองค์ไว้

9 บรรดาผู้ที่คิดเอาชีวิตของข้าพระองค์จะถูกทำลายเขาจะจมดิ่งลงไปยังที่ลึกของแผ่นดินโลก

10 พวกเขาจะถูกเข่นฆ่าด้วยดาบและตกเป็นอาหารของสุนัขจิ้งจอก

11 แต่กษัตริย์จะชื่นชมยินดีในพระเจ้าคนทั้งปวงที่ปฏิญาณโดยพระนามพระเจ้าจะสรรเสริญพระองค์ส่วนคนโกหกจะปิดปากเงียบ