1 ข้าแต่พระเจ้า ขอทรงฟังคำร้องทุกข์ของข้าพระองค์ขอทรงปกป้องชีวิตข้าพระองค์ให้พ้นจากการคุกคามของเหล่าศัตรู
2 ขอทรงซ่อนข้าพระองค์ให้พ้นจากการสมรู้ร่วมคิดของเหล่าคนชั่วให้พ้นจากอุบายของพวกคนชั่ว
3 พวกเขาลับลิ้นของตนอย่างลับดาบและพ่นวาจาดั่งยิงธนูอาบยาพิษ
4 พวกเขายิงใส่ผู้บริสุทธิ์จากที่ซุ่มพวกเขายิงทันทีอย่างไม่เกรงกลัว
5 เขาปลุกใจซึ่งกันและกันในการวางแผนชั่วพวกเขาพูดกันเรื่องวางกับดักล่อเหยื่อเขาพูดว่า “ใครจะเห็นมัน?”
6 พวกเขาวางแผนการที่อยุติธรรมและพูดว่า“เราได้วางแผนไว้อย่างยอดเยี่ยม!”แน่นอน ความคิดและจิตใจของมนุษย์นั้นเจ้าเล่ห์นัก
7 แต่พระเจ้าเองจะทรงยิงธนูใส่เขาเขาจะถูกโค่นล้มโดยไม่ทันรู้ตัว
8 พระองค์จะทำให้พวกเขาย่อยยับด้วยลิ้นของตนเองทุกคนที่เห็นเขาจะส่ายหน้าเย้ยหยัน
9 มวลมนุษยชาติจะเกรงกลัวจะป่าวประกาศพระราชกิจของพระเจ้าและใคร่ครวญสิ่งที่พระองค์ได้ทรงกระทำ
10 ให้คนชอบธรรมชื่นชมยินดีในองค์พระผู้เป็นเจ้าและลี้ภัยในพระองค์ให้ผู้มีจิตใจเที่ยงธรรมสรรเสริญพระองค์เถิด!