1 ขอถวายสรรเสริญแด่พระยาห์เวห์ พระศิลาของข้าพเจ้าผู้ทรงฝึกมือของข้าพเจ้าให้ทำศึกฝึกนิ้วของข้าพเจ้าให้สู้รบ
2 พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงเปี่ยมด้วยความรักและเป็นป้อมปราการของข้าพเจ้าเป็นที่มั่นและเป็นผู้ช่วยกู้ของข้าพเจ้าเป็นโล่ของข้าพเจ้า ผู้ซึ่งข้าพเจ้าเข้าไปลี้ภัยผู้ทรงสยบชนชาติต่างๆไว้ใต้อำนาจของข้าพเจ้า
3 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า มนุษย์เป็นใครเล่า พระองค์จึงทรงห่วงใยเขา?บุตรของมนุษย์เป็นใครหนอ พระองค์จึงทรงคิดถึงเขา?
4 มนุษย์เป็นเพียงลมหายใจเฮือกเดียววันเวลาของเขาเหมือนเงาที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว
5 ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ขอทรงโน้มฟ้าสวรรค์ และเสด็จมาขอทรงแตะภูเขาเพื่อให้ควันพวยพุ่งขึ้น
6 ขอให้สายฟ้าและลูกธนูของพระองค์พุ่งเข้าใส่ศัตรูทั้งหลายทำให้พวกเขาแตกกระเจิงไป
7 ขอทรงยื่นพระหัตถ์จากเบื้องสูงลงมาช่วยข้าพระองค์ขอทรงปลดปล่อยข้าพระองค์และช่วยกู้ข้าพระองค์จากกระแสน้ำหลากจากเงื้อมมือของคนต่างด้าว
8 ผู้ซึ่งปากของเขามีแต่คำมุสาผู้ซึ่งมือขวาของเขามีแต่การหลอกลวง
9 ข้าแต่พระเจ้า ข้าพระองค์จะร้องเพลงบทใหม่ถวายแด่พระองค์ข้าพระองค์จะบรรเลงพิณสิบสายถวายแด่พระองค์
10 แด่เอกองค์ผู้ประทานชัยชนะแก่กษัตริย์ทั้งหลายผู้ทรงช่วยกู้ดาวิดผู้รับใช้ของพระองค์ให้รอดจากคมดาบ
11 ขอทรงปลดปล่อยและช่วยกู้ข้าพระองค์จากเงื้อมมือของคนต่างด้าวผู้ซึ่งปากของเขามีแต่คำมุสาผู้ซึ่งมือขวาของเขามีแต่การหลอกลวง
12 แล้วบุตรชายของเราซึ่งอยู่ในวัยฉกรรจ์จะเป็นเหมือนต้นไม้ซึ่งได้รับการหล่อเลี้ยงอย่างดีเหล่าบุตรสาวเป็นดั่งเสาสลักเพื่อตกแต่งพระราชวัง
13 ยุ้งฉางของเราจะมีธัญญาหารทุกชนิดเต็มบริบูรณ์ฝูงแกะของเราจะเพิ่มขึ้นนับพันนับหมื่นในทุ่งหญ้าของเรา
14 ฝูงวัวของเราจะมีลูกดกจะไม่มีการทำลายกำแพงไม่มีการตกเป็นเชลยไม่มีเสียงคร่ำครวญตามถนนหนทางของเรา
15 ความสุขมีแก่ชนชาติที่ได้รับพระพรเช่นนี้ชนชาติที่มีพระยาห์เวห์เป็นพระเจ้าของ เขาก็เป็นสุข