20 Mae un dinistr yn dod ar ôl y llall,nes bod y wlad i gyd wedi ei difetha.Yn sydyn mae pob pabell wedi ei dinistrio,a'u llenni wedi eu rhwygo mewn chwinciad.
21 Am faint mae'n rhaid edrych ar faneri'r gelyn?Am faint rhaid i'r rhyfela fynd ymlaen?
22 “Mae fy mhobl yn ffyliaid.Dŷn nhw ddim yn fy nabod i go iawn.Maen nhw fel plant heb ddim sens.Dŷn nhw'n deall dim byd!Maen nhw'n hen lawiau ar wneud drwg,ond ddim yn gwybod sut i wneud beth sy'n dda.”
23 Edrychais ar y ddaear, ac roedd yn anrhefn gwag.Edrychais i'r awyr, a doedd dim golau!
24 Edrychais ar y mynyddoedd, ac roedden nhw'n crynu!Roedd y bryniau i gyd yn gwegian.
25 Edrychais eto – doedd dim pobl yn unman,ac roedd yr adar i gyd wedi hedfan i ffwrdd.
26 Edrychais, ac roedd y tir amaeth wedi troi'n anialwch,a'r trefi i gyd yn adfeilion.Yr ARGLWYDD oedd wedi achosi'r cwbl,am ei fod wedi digio'n lân hefo ni.