22 “Mae fy mhobl yn ffyliaid.Dŷn nhw ddim yn fy nabod i go iawn.Maen nhw fel plant heb ddim sens.Dŷn nhw'n deall dim byd!Maen nhw'n hen lawiau ar wneud drwg,ond ddim yn gwybod sut i wneud beth sy'n dda.”
23 Edrychais ar y ddaear, ac roedd yn anrhefn gwag.Edrychais i'r awyr, a doedd dim golau!
24 Edrychais ar y mynyddoedd, ac roedden nhw'n crynu!Roedd y bryniau i gyd yn gwegian.
25 Edrychais eto – doedd dim pobl yn unman,ac roedd yr adar i gyd wedi hedfan i ffwrdd.
26 Edrychais, ac roedd y tir amaeth wedi troi'n anialwch,a'r trefi i gyd yn adfeilion.Yr ARGLWYDD oedd wedi achosi'r cwbl,am ei fod wedi digio'n lân hefo ni.
27 Ie, dyma mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud:“Bydd y tir i gyd yn destun siocond fydda i ddim yn ei ddinistrio'n llwyr.
28 Bydd y ddaear yn galaru,a'r awyr wedi tywyllu.Dw i wedi dweud yn glir beth dw i am ei wneud,a dw i ddim yn bwriadu newid fy meddwl.”