24 Edrychais ar y mynyddoedd, ac roedden nhw'n crynu!Roedd y bryniau i gyd yn gwegian.
25 Edrychais eto – doedd dim pobl yn unman,ac roedd yr adar i gyd wedi hedfan i ffwrdd.
26 Edrychais, ac roedd y tir amaeth wedi troi'n anialwch,a'r trefi i gyd yn adfeilion.Yr ARGLWYDD oedd wedi achosi'r cwbl,am ei fod wedi digio'n lân hefo ni.
27 Ie, dyma mae'r ARGLWYDD yn ei ddweud:“Bydd y tir i gyd yn destun siocond fydda i ddim yn ei ddinistrio'n llwyr.
28 Bydd y ddaear yn galaru,a'r awyr wedi tywyllu.Dw i wedi dweud yn glir beth dw i am ei wneud,a dw i ddim yn bwriadu newid fy meddwl.”
29 Mae sŵn y marchogion a'r bwasaethwyr yn dod,ac mae pawb yn ffoi o'r trefi.Maen nhw'n cuddio yn y llwyni, ac yn dringo'r clogwyni.Mae'r trefi'n wag – does neb ar ôl ynddyn nhw!
30 A tithau'r ddinas sy'n mynd i gael dy ddinistrio –Beth wyt ti'n wneud yn dy ddillad gorau?Pam wyt ti'n addurno dy hun hefo dy dlysau?Pam wyt ti'n rhoi colur ar dy lygaid?Does dim pwynt i ti wisgo colur.Mae dy ‛gariadon‛ wedi dy wrthod;maen nhw eisiau dy ladd di!