1 من به خداوند توکّل دارم.چرا به من میگویید:«مانند پرنده به کوهها فرار کن.
2 زیرا شریران کمان به دست گرفتهو تیر را به زه نهادهاندتا آن را در تاریکی به سوی نیکان پرتاب کنند.
3 در زمانی که نیکی از بین رفته است،نیکان چه میتوانند بکنند؟»
4 خداوند در معبد مقدّس خویش است.تخت خدا در آسمان استوار است.او همهجا مراقب مردم استو هرچه میکنند، میداند.
5 خداوند مردم نیک و بد را یکسان مورد آزمایش قرار میدهد.او با تمام وجود از بدکاران بیزار است.
6 بر شریران، باران آتش و گوگرد میفرستدو نصیب آنان، بادهای سوزاننده است.
7 خداوند عادل است و نیکوکاران را دوست میداردو درستکاران در پیشگاه او خواهند زیست.