1 خدایا، جانم به لبم رسیده است،مرا نجات ده.
2 در گرداب مشکلات فرو رفته‌امو نزدیک است که از پای درآیم،در آبهای عمیق غرق می‌شومو سیلاب به بالای سرم رسیده است.
3 از ناله خسته شدهو گلویم خشک شده است.در انتظار کمک توچشمانم تار گردیده‌اند.
4 تعداد آنانی که بی‌جهت از من نفرت دارنداز موی سرم زیادتر است.دشمنانم دربارهٔ من دروغ می‌گویند.آنانی که قصد جان مرا دارند، قوی هستند.مرا مجبور کردند آنچه را که ندزدیده بودم، پس بدهم.
5 خدایا، گناهان من از تو پنهان نیستندو تو از حماقت من آگاهی.
6 ای خداوند، خدای متعال مگذاربه‌خاطر من آنانی که بر تو توکّل نموده‌اند، شرمنده شوند.ای خدای اسرائیل، آنانی را که به تو امید دارندبه‌خاطر من خجل مساز.
7 من به‌خاطر تو رسواو شرمنده شده‌ام.
8 نزد فامیلم مانند یک غریبهو نزد خانواده‌ام مانند بیگانه‌ها شده‌ام.
9 غیرتی که برای خانهٔ تو دارم، آتشی در وجودم برافروخته.دشمنان همچنان‌که به تو اهانت نمودند، به من نیز توهین کردند.
10 هنگامی‌که با روزه گرفتن، خود را فروتن نمودم،مردم به من توهین کردند.
11 وقتی پلاس پوشیدم،به من خندیدند.
12 زبانزد مردم کوچه و بازار و شرابخواران گردیده‌امو برایم سرود می‌خوانند.
13 امّا من، ای خداوند، به درگاه تو دعا می‌کنم.ای خدا، در وقت مناسب به من جواب بده،به‌خاطر محبّت پایدار خود دعایم را مستجاب فرماو به سبب وعدهٔ خود مرا نجات بده.
14 مرا از این گِرداب مشکلات نجات بدهو از شر دشمنان، در پناه خود حفظ فرما.
15 مگذار در مشکلات غرق شومو در این گرفتاری‌ها نابود گردمو سرانجام راهی گور شوم.
16 خداوندا، محبّت پایدار تو چه نیکوست،پس به‌خاطر رحمت عظیمت به من توجّه نما.
17 روی خود را از بندهٔ خود مپوشان،اکنون که در سختی هستم مرا مستجاب نما.
18 بیا و تاوان آزادی مرا بپردازو مرا از دست دشمنانم نجات بده.
19 تو می‌دانی که چگونه رسوا شده‌امو مورد سرزنش و توهین قرار گرفته‌ام.تو همهٔ دشمنانم را می‌شناسی.
20 سرزنش‌های مردم، دلم را شکستهو مأیوس شده‌ام.به هر سو روی آوردم، دلسوزی نیافتمو از کسی تسلّی نیافتم.
21 هنگامی‌که گرسنه بودم زهر به من تعارف کردند؛و وقتی تشنه بودم، سرکه به من دادند.
22 بگذار جشن آنها به ماتمو امنیّت آنان به تشویش مبدّل گردد.
23 چشمانشان را کورو کمرشان را سست گردان.
24 خشم خود را بر سر آنان بریزو ایشان را با آتش غضبت بسوزان.
25 خانه‌های ایشان ویران شودو کسی در چادر‌های آنان ساکن نگردد.
26 زیرا آنها به کسانی آزار می‌رسانند که تو تنبیه نموده‌ایو دربارهٔ آنهایی گفت‌وگو می‌کنند که تو مجازات نموده‌ای.
27 گناهانشان را در نظر بگیرو راه نجات را بر آنان ببند.
28 نامشان را از دفتر زندگی محو کنو آنان را جزء قوم خود مشمار.
29 امّا من در رنج و عذابم،ای خدا مرا نجات بده و سربلند گردان.
30 من با سرود، خدا را ستایش خواهم كرد؛و با شکرگزاری عظمت او را بیان خواهم کرد.
31 خداوند این را بیشتر ازقربانی گاو و گوساله می‌پسندد.
32 وقتی مظلومان این را ببینند، خوشحال خواهند شدو آنانی که خدا را پرستش می‌کنند، تشویق خواهند شد.
33 زیرا خداوند دعای نیازمندان را می‌شنودو یاران اسیر خود را از یاد نمی‌برد.
34 ای آسمان و زمین، خدا را ستایش کنید.دریاها و همهٔ موجودات آن، او را ستایش كنید.
35 خدا اورشلیم را نجات خواهد دادو شهرهای یهودا را دوباره آباد خواهد کرد.قوم او آنها را تصرّف نموده در آنها سکونت خواهد کرد.
36 نسل بندگان او وارث آن خواهند شدو کسانی‌که او را دوست می‌دارند، در آن سکونت خواهند نمود.