1 خداوند را که پشتیبان من است سپاس باد!او مرا برای میدان جنگ تعلیم می‌دهد.
2 او پشت و پناه من است،او سپر و نجات‌دهندهٔ من است،به او توکّل دارمو او مردم را تحت فرمان من خواهد آورد.
3 خداوندا، انسان چیست که تو به او توجّه داری؟و بنی‌آدم کیست که او را به‌خاطر آوری؟
4 او مانند سایه درگذر استو عمرش بیش از یک نفس نیست.
5 ای خداوند، آسمان را بگشا و پایین بیا.کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.
6 رعد و برق را بفرست و دشمنان خود را پراکنده کنو با تیرهای خود آنها را تار و مار گردان.
7 دست خود را از عالم بالا دراز کنو مرا از عمق آبها،و از دست این بیگانگان نجات بده.
8 حرفهای آنان دروغ استو قسم دروغ می‌خورند.
9 خداوندا، برای تو سرودی تازه می‌خوانمو با بربط ده تار می‌سرایم.
10 پادشاهان را به پیروزی می‌رسانیو بنده‌ات، داوود را آزاد می‌سازی.
11 خداوندا، مرا از دست دشمن ظالم برهانو از چنگ بیگانگانکه سخنانشان سراسر دروغ است،نجات بده.
12 پسران ما در جوانی،همچون نهالان، برومند و قد بلند گردند،دختران ما،چون ستونهای تراشیدهٔ کاخ پادشاهان باشند،
13 انبارهای ما،پُر از محصولات گوناگون، و گوسفندان ما در صحرا هزاران برّه بزایند.
14 گاوهای ما، بدون از دست دادن گوساله‌ای،بارور و کثیر شوند.در کوچه‌های ما صدای هیچ غم و ناله‌ای نباشد.
15 خوشا به حال ملّتی که از این برکات بهره‌مند گردندو خوشا به حال قومی که خداوند، خدای ایشان است.