1 خداوند بزرگ است، باید او را در شهر خدای ماو بر کوه مقدّس او پرستش نمود.
2 صهیون، کوه خدا که زیبا و بلند است،شهر پادشاه بزرگ که شادی بخش همهٔ مردم دنیاست.
3 خدا نشان داده است کهدر قصرهای آن، در حضور او امنیّت است.
4 پادشاهان همه متّفق شدندتا به آن شهر حمله کنند.
5 امّا وقتی آن را دیدند، تعجّب کردندو وحشتزده فرار نمودند.
6 از ترس و وحشت مانند زنی که درد زایمان داشته باشدبه خود می‌لرزیدند.
7 همچون كشتی‌هایی که دچار توفان می‌گردند به تلاطم افتادند.
8 آنچه را که دربارهٔ کارهای خدا شنیده بودیم،اکنون در شهر خدای خود، خداوند متعالبا چشم خود می‌بینیم.خداوند آن شهر را همیشه حفظ خواهد کرد.
9 ای خدا، ما در معبد بزرگ تو،به محبّت پایدار تو می‌اندیشیم.
10 تمام مردم تو را ستایش می‌کنند،و آوازهٔ تو در سراسر عالم پیچیده است.تو با عدالت داوری می‌کنی.
11 مردم صهیون شادمانی می‌کنندو شهرهای یهودیه به وجد آمده‌اند،زیرا تو با عدالت داوری می‌کنی.
12 ای قوم خدا، به دور صهیون بگردید و بُرجهایش را بشمارید.
13 به دیوارهای آن توجّه نمایید و سنگرهایش را تماشا کنیدتا بتوانید برای فرزندان خود آن را بازگو کنید
14 و بگویید این خدا، خدای ماستو تا ابد راهنمای ماست.