1 خدایا، تو ما را ترک کرده و پراکنده ساخته‌ای؛از ما خشمگین هستی؛ امّا اینک به سوی ما بازگرد.
2 زمین را لرزانده و از هم شکافته‌ای،پس چاره‌ای کن، زیرا از هم پاشیده می‌شود.
3 تو قوم خود را گرفتار مشکلات سخت کردیو شراب سرگردانی به ما نوشاندی.
4 به آنهایی که از تو می‌ترسندخبر دادی تا از خطر بگریزند.
5 با قدرت خود ما را نجات ده و دعای من را اجابت فرماتا آنهایی که محبوب تو هستند، رهایی یابند.
6 خداوند از جایگاه مقدّس خود به ما وعده داد و فرمود:«با سرافرازی، شهر شکیمو دشت سُكوّت را بین قوم تقسیم خواهم نمود.
7 جِلعاد از آن من است و منسی نیز از آن من.افرایم کلاهخود من استو یهودا عصای سلطنت من،
8 موآب لگن شست‌وشو‌ی من خواهد بودو به نشانهٔ مالکیّتم کفش خود را بر اَدوم پرت خواهم کرد.و بر فراز فلسطین بانگ پیروزی بر خواهم آورد.»
9 چه کسی مرا به شهر مستحکم می‌برد؟چه کسی مرا به اَدوم راهنمایی می‌کند؟
10 خدایا، آیا حقیقتاً ما را ترک کرده‌ای؟و پیشاپیش لشکر ما نخواهی رفت؟
11 خدایا، در مقابله با دشمنان به ما کمک کن،زیرا کمک انسان بی‌فایده است.
12 با کمک خدا پیروزی از آن ما خواهد بود،او دشمنان ما را سرکوب خواهد کرد.