1 ای جان من خداوند را ستایش کن!ای تمام وجود من، نام مقدّس او را سپاس بخوان.
2 ای جان من، خداوند را ستایش کن!و احسانهای او را فراموش نکن.
3 او تمام گناهان مرا می‌بخشدو همهٔ مرضهایم را شفا می‌دهد.
4 مرا از دست مرگ می‌رهاندو با مهر و محبّت پایدار خود، مرا برکت می‌دهد.
5 مرا از نعمات خود بهره‌مند می‌کند،تا مانند عقاب، جوان و قوی بمانم.
6 خداوند، عدالت را برای مظلومان بجا می‌آوردو از حق ایشان دفاع می‌کند.
7 او ارادهٔ خود را به موسی آشکار ساختو قوم اسرائیل، معجزات او را دیدند.
8 خداوند، رحیم و مهربان است.دیرغضب و بسیار رئوف.
9 کینه به دل نمی‌گیردو خشم او دیر نمی‌پاید.
10 ما را بر حسب گناهانمان مجازات نمی‌کندو طبق خطاهایمان ما را تنبیه نمی‌نماید.
11 زیرا به اندازه‌ای که آسمان از زمین بلندتر است،به همان‌‌قدر محبّت پایدار خداوند بر آنانی که او را گرامی می‌دارند، عظیم است.
12 به اندازه‌ای که مشرق از مغرب دور است،به همان‌‌قدر گناهان ما را از ما دور می‌سازد.
13 همان‌‌قدر که پدر با فرزندان خود مهربان است،همان‌طور نیز خداوند با کسانی‌که او را گرامی می‌دارند، مهربان است.
14 زیرا می‌‌داند که ما چگونه سرشته شده‌ایمو به یاد می‌آورد که ما از خاک هستیم!
15 عمر آدمی همچون علف صحراست.مانند گل وحشی می‌شکفد.
16 وقتی باد بر آن بوزد، از بین می‌رودو اثری از آن برجای نمی‌ماند.
19 خداوند تخت خود را در آسمانها برقرار کردهو از آنجا بر همهٔ عالم حکمرانی می‌کند.
20 ای فرشتگان نیرومند که فرمانبردار او هستیدو اوامر او را بجا می‌آورید،او را ستایش کنید!
21 ای لشکریان آسمانی،ای خدمتگزارانی که ارادهٔ خداوند را انجام می‌دهید، او را ستایش کنید!
22 ای همهٔ مخلوقات خداوند،او را در سراسر قلمرو او بستایید.ای جان من خداوند را ستایش کن!