1 خدایا، امّتها به سرزمین تو داخل شده،معبد مقدّس تو را بی‌حرمت ساختهو اورشلیم را به ویرانه‌ای تبدیل نمودند.
2 جنازه‌های بندگان تو را خوراک مرغان هوا ساختندو گوشت بدن خادمان تو را به حیوانات وحشی دادند.
3 خونشان را مانند آب در اطراف اورشلیم پاشیدندو کسی باقی نماندکه آنها را به خاک بسپارد.
4 در مقابل همسایگان خود، خوار و ذلیل گشتهایمو آنها ما را مسخره می‌کنند.
5 خداوندا، آیا برای همیشه با ما خشمگین خواهی بود؟آیا خشم تو ما را همچون آتش خواهد سوزانید؟
6 خشم خود را بر سر ملّتهایی که تو را نمی‌شناسندو مردمی که تو را نمی‌پرستند بریز.
7 چون آنها بودند که قوم تو را کشتندو سرزمین تو را ویران کردند.
8 ما را به‌خاطر گناهان اجدادمان مجازات نکن.اینک بر ما رحم کن،زیرا که ما امید خود را از دست داده‌ایم.
9 خدایا، به‌خاطر حرمت نام خود، ما را کمک کن،ما را نجات بدهو گناهان ما را بیامرز.
10 چرا باید قومهای خدا نشناس از ما بپرسند:«خدای شما کجاست؟»بگذار وقتی‌که تو قومها را به‌خاطر ریختن خون بندگانت مجازات می‌کنی،ما به چشم خود ببینیم.
11 به نالهٔ زندانیان گوش بدهو با قدرت خود آنهایی را که محکوم به مرگ هستند، آزاد کن.
12 کسانی که تو را بی‌حرمت می‌کنند،هفت برابر مجازات کن.
13 آنگاه ما که قوم تو و گوسفندان چراگاه تو هستیمهمیشه سپاسگزار تو خواهیم بودو تا ابد تو را پرستش خواهیم نمود.