1 خدایا، ما به گوشهای خود شنیده‌ایمو اجداد ما برای ما تعریف کرده‌اندکه تو در زمان آنها و در دوران گذشتهچه کارهای شگفتی انجام داده‌ای.
2 تو با دست خود اقوام دیگر را از این سرزمین بیرون کردیو قوم خود را در سرزمین خودشان ساکن گرداندی.تو آنها را مجازات کردی،و قوم خود را توفیق بخشیدی.
3 قوم تو این سرزمین را با شمشیر خود تسخیر نکردند،و به قدرت بازوی خویش پیروز نگردیدند،بلکه با قدرت و توانایی توو با اطمینان به حضور توکه نشانهٔ رضایت تو از آنان بود پیروز گشتند.
4 تو پادشاه و خدای من هستی،به قوم خود پیروزی عطا فرما.
5 با کمک تو دشمنان را شکست می‌دهیمو با نام تو بدخواهان خود را پایمال می‌کنیم.
6 نه به تیر و کمان خود توکّل خواهم کردو نه به شمشیر خود که مرا نجات دهد؛
7 بلکه تو ما را از دست دشمنانمان رهایی بخشیدیو بدخواهان ما را شکست دادی.
8 ما همیشه به نام خدای خود افتخار خواهیم كردو پیوسته سپاسگزار تو خواهیم بود.
9 امّا اکنون ما را ترک کرده‌ای و رسوا ساخته‌ای،لشکریان ما را کمک نمی‌کنی.
10 ما را در مقابل دشمن متواری ساخته‌ایو آنها دارایی ما را غارت کرده‌اند.
11 ما را مانند گوسفندان به کشتارگاه فرستادی؛و در بین اقوام جهان پراکنده ساختی.
12 قوم خود را ارزان فروختی،آنها برای تو ارزشی نداشتند.
13 نزد همسایگان، ما را خوار و حقیر ساختی.آنها به ما توهین می‌کنند و به ما می‌خندند.
14 ما را در میان ملّتهای دیگر انگشت‌نما ساخته‌ای،و ما وسیلهٔ خندهٔ آنان گشته‌ایم.
17 همهٔ اینها بر ما واقع شد،امّا ما تو را فراموش نکردیمو پیمانی را که با ما بسته‌ای نشکستیم.
18 از تو دلسرد نشدیمو از راه تو منحرف نگشتیم.
19 امّا تو ما را در بین حیوانات وحشی بدون کمک رها کردی؛و ما را در تاریکی کامل ترک نمودی.
20 اگر ما نام تو را فراموش می‌کردیم،یا دست کمک به سوی خدایان غیر دراز می‌کردیم،
21 البتّه تو می‌دانستی،زیرا از اسرار دل مردم آگاهی.
22 ما به‌خاطر نام تو همیشه با مرگ روبه‌رو هستیمو ما را مانند گوسفندانی که در انتظار کشته شدن باشند، به حساب می‌آورند.
23 ای خداوند، بیدار شو! چرا خوابیده‌ای؟برخیز و ما را برای همیشه ترک مکن.
24 چرا خود را از ما پنهان می‌کنی؟مصیبت و رنجهای ما را از یاد مبر.
25 دیگر به خاک افتاده، شکست خورده‌ایم.
26 برخیز و به کمک ما بیا!به‌خاطر محبّت پایدار خود ما را نجات بده.