27 همهٔ آنها محتاج تو هستند،تا روزیِ آنها را بدهی.
28 هر آنچه تو به آنها می‌دهی، آنها جمع می‌نمایند.تو برایشان غذا آماده می‌کنی و آنها را سیر می‌سازی.
29 وقتی از آنها روی برمی‌گردانی، به وحشت می‌افتندو هنگامی‌که جانشان را می‌گیری، می‌میرندو به خاک برمی‌گردند زیرا که از آن ساخته شده‌اند.
30 چون روح خود را می‌فرستی زنده می‌شوندو زمین، زندگی تازه پیدا می‌کند.
31 جلال خداوند جاودان باد.خداوند از کارهای خود خشنود باشد.
32 او به زمین می‌نگرد و زمین به لرزه می‌آیدو چون کوهها را لمس می‌کند، چون آتشفشان فَوَران می‌کنند.
33 تا زنده‌ام سرود حمد خواهم سرایید،و تا آخر عمر خود، خداوند را ستایش خواهم كرد.